Ik leef in extremen: autisme en schakelen

Deze blog gaat over het fenomeen ‘autistische inertie’, het moeilijk kunnen starten, stoppen of veranderen van activiteiten door mensen met autisme. De impact hiervan wordt vaak onderschat en verkeerd geïnterpreteerd als luiheid. Verschillende oorzaken zoals problemen met executieve functies, zintuiglijke overprikkeling, en angst komen aan bod. Uit interviews blijkt dat schakelen dagelijks een uitdaging vormt maar sterk varieert tussen individuen. Het beïnvloedt zowel beroepsmatige als persoonlijke levensaspecten. Ondersteuning en medicatie kunnen variërende effecten hebben. Inertie bij schakelen wordt zowel als belemmerend en in sommige gevallen als een positieve ‘flowtoestand’ ervaren. De blog pleit voor meer bewustzijn en onderzoek naar dit ingewikkelde fenomeen. Dit artikel verwijst naar dit onderzoek: Rapaport, H., Clapham, H., Adams, J., Lawson, W., Porayska-Pomsta, K., & Pellicano, E. (2023). ‘I live in extremes’: A qualitative investigation of Autistic adults’ experiences of inertial rest and motion. Autism, 0(0). https://doi.org/10.1177/1362361323119891

De vele gezichten van geweld: waarom autistische volwassenen vaak extra risico lopen

De tekst gaat over een studie die laat zien dat mensen met autisme vaker het slachtoffer zijn van geweld, zowel fysiek als emotioneel. Dit risico geldt voor alle leeftijden en wordt verergerd door sociale en economische factoren, zoals discriminatie en werkloosheid. Stigmatisering, zoals negatieve stereotypen over autisme, speelt ook een rol. Individuele kenmerken zoals meegaandheid kunnen het risico verhogen. Eerdere onderzoeken focusten meer op autistische mensen als daders van geweld, wat niet klopt volgens de nieuwe studie. Er is weinig onderzoek gedaan naar autistische slachtoffers van geweld. De studie laat ook zien dat mensen met autisme die ook andere gemarginaliseerde identiteiten hebben, zoals een andere seksuele geaardheid, een nog hoger risico lopen. Het onderzoek benadrukt dat er meer aandacht moet zijn voor deze kwestie, zowel in onderzoek als in beleid. Dit artikel verwijst naar dit onderzoek: Gibbs, V., Hudson, J. L., & Pellicano, E. (2023). Poly-victimization of autistic adults: An investigation of individual-level correlates. Autism Research, 1–14. https://doi.org/10.1002/aur.3031

‘Werk kan zowel positief als schadelijk zijn voor autistische volwassenen’

Veel minder autistische mensen hebben betaald werk vergeleken met de algemene bevolking, wat verschillende welzijnsproblemen veroorzaakt. Vroeger lag de focus op het ‘repareren’ van de autistische persoon, maar nu ligt de aandacht meer op aanpassingen in de werkomgeving.  In deze blog bespreek ik een studie die onderzocht hoe werk het welzijn beïnvloedt. De studie vond dat werk belangrijk is voor sociale erkenning maar ook psychische schade kan veroorzaken. De studie roept op tot meer divers en diepgaande houding tegenover werk en autisme. Dit artikel verwijst naar dit onderzoek: Brouwers, E.P.M., Bergijk, M., van Weeghel, J. et al. What is the Meaning of Paid Employment for Well-Being? A Focus Group Study on Differences and Similarities Between Autistic Adults With and Without Employment. J Occup Rehabil (2023). https://doi.org/10.1007/s10926-023-10136-0

Een gesprek in geleerd gezelschap: autisme en onderzoek

In een academisch tijdschrift hebben vier onderzoekers, waarvan drie autistisch, gesproken over hun ervaringen met autisme. Ze willen een nieuw perspectief geven door echt te luisteren naar mensen die zelf autistisch zijn. Ze komen tot drie belangrijke conclusies: Vertrouwen is voor iedereen belangrijk, maar autistische mensen zijn voorzichtiger. Autistische mensen ervaren de wereld vooral anders op zintuiglijk gebied. De behoefte aan sociale contacten verschilt niet veel tussen autistische en niet-autistische mensen; het gaat meer om hoe die contacten ontstaan. De onderzoekers vinden dat we meer moeten luisteren naar mensen met autisme om hen beter te begrijpen en te steunen. Er is kritiek op het onderzoek: het beperkte aantal deelnemers, de gebruikte termen, en het ontbreken van praktische toepassingen. Toch wordt dit onderzoek gezien als een stap in de goede richting. Over Jo Bervoets is op deze blog al verschenen: van catch-22 naar neurogradualisme? Over Damian Milton is op deze blog al verschenen : Over het dubbele empathieprobleem (en wat het niet is). Dit artikel verwijst naar dit onderzoek: Dinah Murray, Damian Milton, Jonathan Green, Jo Bervoets; The Human Spectrum: A Phenomenological Enquiry within Neurodiversity. Psychopathology 4 April 2023; 56 (3): 220–230.

Helpt een smartwatch om stress te laten dalen of eerder te doen stijgen?: autisme en technologie

Een Griekse onderzoekster heeft een studie gedaan naar het gebruik van smartwatches om stress bij autistische mensen te meten en te verminderen. De smartwatches geven signalen, zoals drink water of maak je minder zorgen. Leraren die lesgeven aan autistische leerlingen hebben ook meer stress dan andere leraren. Autistische leerlingen zelf ervaren ook meer stress, vooral door zintuiglijke overbelasting. Smartwatches zijn niet altijd ideaal omdat ze ook stress kunnen veroorzaken of beperkt zijn in wat ze kunnen meten. Er zijn ook zorgen over privacy, want de data kunnen worden gedeeld met anderen zoals ouders en leraren. De onderzoekster zegt dat technologie kan helpen, maar we moeten ook werken aan een meer begripvolle en inclusieve maatschappij. Het is belangrijk dat autistische mensen controle hebben over hun eigen gegevens. Technologie heeft potentieel, maar is niet de enige oplossing voor stressvermindering. Dit artikel verwijst naar dit onderzoek: Examining the stress level of autistic people using a smartwatch integrated with the internet of things technology / Ioanna Moraiti (Department of Greek Philology, Democritus University of Thrace, Greece), in World Journal of Advanced Research and Reviews, 2023, 19(02), 1372–1389.