Ik ben Marieke, 27 jaar, en wil graag mijn verhaal vertellen voor je blog. Als autistische vrouw ervaar ik de wereld op mijn eigen manier. Wat voor anderen vanzelfsprekend lijkt, kan voor mij overweldigend of juist betekenisvol zijn. Mijn dagen draaien om overzicht maken, diepe interesses en een bewuste balans tussen prikkels en rust. Ik deel graag hoe mijn autisme mijn leven kleurt en hoe ik strategieën heb ontwikkeld om in deze complexe wereld rond te hossen.

De kracht van routine

Routine is mijn anker in een wereld die vaak chaotisch aanvoelt. Het biedt mij houvast en controle, essentieel om me veilig te voelen. Mijn dagen beginnen steevast met een ochtendritueel: opstaan, thee zetten, een paar pagina’s lezen, en rustig mijn dag plannen. Zonder deze structuur voel ik me alsof ik ronddwaal in een doolhof zonder kaart.

Wanneer onverwachte veranderingen optreden, kan dat als een donderwolk boven me hangen. Een gemiste trein of een spontane afspraak brengt onrust, en het kan uren duren voordat ik mijn balans hervind. Toch heb ik geleerd hoe belangrijk mijn routines zijn als vorm van zelfzorg. Ze geven me de ruimte om op mijn eigen tempo door het leven te gaan.

Verlies in de details: mijn special interests

Mijn intense fascinaties, of ‘special interests’, brengen vreugde en structuur in mijn leven. Het ontwerpen van plattegronden, bijvoorbeeld, is niet zomaar een hobby; het is een manier om orde te scheppen in een vaak chaotische wereld. Elk detail dat ik teken, geeft me een gevoel van controle en creatieve expressie.

Een recente passie is botanische illustraties. Wat begon als een nieuwsgierigheid naar planten, groeide uit tot een intens project. Ik bestudeerde oude boeken, leerde technieken van klassieke illustratoren en oefende urenlang. Deze focus gaf me niet alleen kalmte, maar ook een gevoel van voldoening. Zelfs tijdelijke interesses, zoals mijn korte obsessie met 18e-eeuwse navigatietechnieken, geven me een gevoel van groei en zelfontdekking. Ze laten me zien dat mijn autisme niet alleen uitdagingen brengt, maar ook creativiteit en toewijding.

Omgaan met overprikkeling

Overprikkeling is een schaduwzijde van mijn autisme. Een drukke supermarkt of een volle trein tijdens spitsuur voelt als een lawine van geluiden en indrukken. Noise-cancelling koptelefoons zijn voor mij een uitkomst, net als visualisaties van rustige plekken, zoals mijn geliefde bibliotheek.

Een eenvoudige kop thee of rustige muziek helpt me om mijn innerlijke balans te herstellen na zulke momenten. Maar zelfs met hulpmiddelen blijven prikkels vaak lang nazinderen, alsof de echo’s nog uren in mijn hoofd galmen. Zelfzorg, in de vorm van routine en vertrouwde handelingen, is mijn manier om de chaos te beheersen.

Sociale interacties: een uitdaging met waardevolle momenten

Sociale interacties voelen soms als een raadsel. Subtiele blikken, toonverschillen en verborgen betekenissen kunnen me onzeker maken. Toch waardeer ik diepe, betekenisvolle gesprekken waarin ik mezelf kan zijn. Small talk blijft lastig; het voelt alsof ik dans op muziek die ik niet hoor. Gelukkig vind ik door mijn eigen communicatievoorkeuren te accepteren, steeds vaker mijn plek.

Ik leer ook beetje bij beetje mijn grenzen te bewaken in sociale situaties. Als het te veel wordt, trek ik me terug om op te laden. Dit wordt niet altijd begrepen, maar het is essentieel voor mijn welzijn. Tegelijkertijd probeer ik open te blijven staan voor nieuwe ervaringen, omdat elke interactie een kans is om te groeien.

Mijn intimiteitsbeleving

Intimiteit en seksualiteit betekenen voor mij niet alleen een fysiek, maar ook een emotioneel en intellectueel avontuur. Het is een ruimte waarin ik voortdurend ontdek wie ik ben en hoe ik mezelf wil verbinden met anderen. Ik merk dat mijn autisme hier een unieke rol in speelt, omdat het mijn zintuiglijke waarneming en emotionele ervaringen vaak intenser maakt. Een eenvoudige aanraking kan overweldigend of juist enorm betekenisvol zijn, afhankelijk van de context en de mate van vertrouwen. Hierdoor is communicatie met mijn partner van onschatbare waarde; duidelijke grenzen stellen en aangeven wat prettig is, helpt mij om me veilig en begrepen te voelen.

Mijn aantrekkingskracht is niet gebonden aan een specifiek geslacht; het is eerder gericht op de verbinding die ik met iemand voel. Voor mij is intimiteit niet alleen fysiek, maar vooral een diepe emotionele band waarin wederzijds begrip centraal staat. Mijn partner Jos en ik hebben er nood aan veel en vaak openlijk af te stemmen over onze behoeften en verwachtingen. Dat komt misschien gek over voor sommige mensen die denken dat alles vanzelfsprekend is, maar als iets niet uitgesproken is, kan ik het echt niet weten. Dat zorgt ervoor dat ik me veilig genoeg voel om me volledig open te stellen, wat onze band alleen maar versterkt..

Autisme en zelfacceptatie

Mijn autisme brengt zowel uitdagingen als unieke sterktes. Ik zie vaak nieuwe patronen waar anderen chaos zien en ontwikkel creatieve oplossingen. Een voorbeeld hiervan is hoe ik op mijn werk een systeem bedacht om boeken efficiënt terug te vinden, wat mijn team enorm waardeerde.

Toch kom ik vaak misverstanden tegen. Zo heb ik een knap uiterlijk, en denken mensen dat dit alles oplost, terwijl het vaak problemen schept, zeker in contacten met mannen. Mensen zien me ook vaak als afstandelijk, bitchy of ongeïnteresseerd, terwijl ik juist intens betrokken en gevoelig ben. Het uitleggen van mijn behoeften helpt om die kloof te overbruggen. Elke keer dat ik mijn stem vind en mezelf duidelijk maak, voelt dat als een overwinning.

Tien tips voor mede-autistische vrouwen

Uit mijn ervaringen heb ik praktische tips ontwikkeld die mij helpen, en die ik graag deel:

1. Bouw een vaste routine op: Begin met eenvoudige rituelen om je dag rustig en gestructureerd te starten.
2. Gebruik hulpmiddelen: Noise-cancelling koptelefoons en andere tools kunnen je helpen bij overprikkeling, maar overdrijf er niet mee, zie het als een van de vele hulpmiddelen en wees er zuinig mee.
3. Creëer een veilige plek: Een fysieke of mentale toevluchtsoord kan je rust bieden in uitdagende situaties.
4. Koester je special interests: Geef jezelf de ruimte om volledig op te gaan in wat je fascineert.
5. Communiceer je behoeften: Openheid over wat je nodig hebt kan misverstanden voorkomen.
6. Leer je grenzen kennen: Durf ‘nee’ te zeggen en prioriteer zelfzorg. ‘Nee’ zeggen hoeft echt niet meer uitleg. Als de ander dat woord niet verstaat, is de kans groot dat hij/zij je voor de rest ook niet begrijpt. En dan kan je het best zo snel en zo hard mogelijk wegrennen.
7. Gebruik visuele hulpmiddelen: To-do-lijstjes en schema’s kunnen overzicht en rust bieden voor sommige maar zeker niet voor alle autistische mensen, heb ik geleerd. Bovendien zijn er periodes waar ik ze links laat liggen en me op andere manieren behelp.
8. Wees mild voor jezelf: Laat perfectionisme los en waardeer wat wel goed ging. Je doet vast al veel meer dan de meeste mensen die in jouw schoenen zouden staan.
9. Zoek gelijkgestemden: Praat met anderen die je ervaringen begrijpen, bijvoorbeeld in autismegroepen.
10. Wees blij en geniet van je successen: Sta stil bij je prestaties, groot of klein, en geef jezelf de erkenning die je verdient. Doe dat niet met hebbedingetjes kopen, maar iets dat je echt goed doet.

Mijn unieke pad

Leven met autisme is voor mij geen rechte lijn, maar een kronkelig pad vol uitdagingen en ontdekkingen. Ik heb geleerd om mijn eigen ritme te volgen en de chaos van het leven te omarmen. Mijn autisme voel ik af en toe aan als een tekort, maar toch vooral als andere manier van zijn – een gids die mij helpt om de wereld op mijn eigen, unieke manier te begrijpen. Met trots en vastberadenheid blijf ik mijn pad volgen, elke dag een stap dichter bij een leefbaar evenwicht en zelfacceptatie.