Nog voor ik wist van autisme, en in aanraking kwam met mensen met vastgesteld autisme, viel het me op dat zoveel aspecten van autisme zo goed bij mij pasten. Nochtans had ik lange tijd niet durven denken of overwegen dat ik binnen het autismespectrum zou vallen.

Ik ging immers door met het leven met het gedacht dat het normaal was dat het leven zo verdomd moeilijk was en iedereen moest lijden. Stilaan kwam ik te weten dat ik erg gevoelig was. Dat ik veel gevoeliger dan anderen reageerde op de omgeving en mensen rondom mij. Beetje bij beetje werd ik me ook bewust dat ik intrapersoonlijk communiceerde en spiritueel hoogbegaafd was.

Spiritualiteit zie ik in deze context als de band met het transcendente die volledig losstaat van om het even welk religieus en esoterische concept.

Mijn ‘gave’ werd pas duidelijk toen ik besefte dat het proces van mezelf ontdekken veel gemakkelijker leek te vorderen dan voor de mensen om mij heen.

Zo leerde ik mijn karakter, bijzonderheden, rare gewoontes en problemen kennen. Pas als volwassene kwam ik te weten dat dit alles een bijzonder naam had, autisme. Op het moment van mijn diagnose wist ik dus al wie ik was, wat ik was, en hoe ik was (en nog steeds ben). Toch voelde de diagnose aan als een enorme verlichting, een opluchting en geruststelling.

Op een heel duidelijke en definitieve wijze verklaart de diagnose immers waarom ik ben hoe ik ben. Het verklaart ook waarom ik zo geconcentreerd bezig kon en kan zijn met mijn passies, onder andere meditatie. En waarom het mij zoveel rust en steun brengt ermee bezig te zijn.

Op dat moment besloot ik de kans te grijpen zoveel mogelijk te maken van het resterende deel van mijn leven. Tot aan de diagnose had ik immers zo hard mijn best gedaan en zo hard gewerkt om anderen te plezieren. Nu ging een deur open naar een nieuwe kans, om er echt iets van te maken.

Het kwam er nu op aan elementen die mijn leven beïnvloeden te onderzoeken en oplossingen te ontwikkelen om het leven voor mezelf gemakkelijker te maken. Veel van de oplossingen die ik de laatste tien jaar had gevonden, bleken best goed werk. Enkel enkele op ’t eerste gezicht details moesten geoptimaliseerd en geüpdatet worden.

De belangrijkste oorzaak voor de tevredenheid met mijn leven, wist ik toen, bleek de focus op mezelf en de ontwikkeling en de kennis van mijn innerlijke sinds mijn twintigste. Op dat moment besefte ik wat een grote waarde spiritualiteit, meditatie en autistisch denken kan hebben voor mensen, met en zonder autisme.

Ulrike Domenica Bolls (Heimatcoach für Hochbegabte und Hochsensibele Autisten), Meditation for Aspies (Jessica Kingsley, 2013)