Ik heb, net als iedereen vermoed ik, rituelen voor het opstaan en gaan slapen. Zoals op hetzelfde uur opstaan, dezelfde weg volgen in het huis, dezelfde handelingen doen.

Die staan neergeschreven en zijn gevisualiseerd op een manier die bij mij past (als volwassen begaafde man met autisme), en die subtiel aanwezig is in mijn interieur. Het is toch net goed je leven te organiseren met hulpmiddelen en niet alles aan het toeval over te laten?

Vermoedelijk zijn er veel gewoontes van uw vrouw die heel veranderlijk zijn. Die u niet opmerkt, of soms zelfs als wispelturigheid beschouwt.  Wat betreft de invloed van kinderen kan ik niet veel zeggen. Behalve dat ik diep van binnen nog kind ben, en soms iets meer aan de oppervlakte, heb ik er geen opgevoed.

Ook mijn gewoontes zijn alles behalve onveranderlijk. Sommige zijn al iets onveranderlijker dan andere, maar om het jaar verandert alles wel een keer. Niet alleemaal tegelijk, maar elke dag een kleine verandering (tenzij het een feest of zondag is uiteraard). Hoewel ik het liefst wel zelf verander, de verandering goed voorbereid, erover nadenk, dit plan en geleidelijk aan laat gebeuren.

Continue ben ik op zoek naar de gewoontes die het meest bijdragen tot mijn kwaliteit van bestaan, die mijn leven dus aangenamer en rijker maken, optimaliseren, het meeste eruit halen. Zonder goede gewoontes kan ik immers niet leven.

Ik heb vaak de indruk dat ik zelfs meer verander aan gewoontes dan veel andere mensen. In de zin dat ze regelmatig herdenk, erover bezin, eraan sleutel. Iets kleins veranderen in het leven, iets nieuws proberen, een traject op een net iets andere manier afstappen, een andere trein nemen, een ander merk chocopasta proberen … ik zie het niet veel mensen doen.

Helaas snapt niet iedereen die logica even goed. Waardoor ze mij al eens bizar gedrag en zelfs rigiditeit toeschrijven. Toegegeven, ik ben erg rigide in positieve gewoontes aanhouden, het glashelder weergeven van waarheid, anderen ethisch bejegenen, voldoende lang mijn standpunt aanbrengen en zijn wie ik ben.

Andermans gedrag zie ik vaak als bizar maar daarom niet onlogisch. Het is alleen een andere logica dan de mijne, die onder andere door autistisch denken wordt gestuurd. Ik vind het wel erg fascinerend elkaars logica te leren kennen. Daar draait een groot stuk van mijn leven toch om: de logica bestuderen van vooral gewone mensen, en tegelijk die leren lief te hebben. Zeker van mensen met een logica’s die echt – en schoonheid innerlijk en uiterlijk combineren, kan ik veel verdragen van rigiditeit om hun gewoontes compatibel te maken met de mijne.

Maar iets onaangekondigd veranderen, zomaar uit het niets, irriteert mij dus mateloos. Hoe vaker het gebeurt, hoe meer, en hoe meer het vertrouwen en dus zeker een relatie vermindert. Dat zit volgens mij zowel in de verandering van gewoontes zelf als in de bedreiging en stress van wat een ander doet.

Samenspraak, inlevingsvermogen, respect (oa de onzichtbare inspanningen van de andere als mens willen zien), enkele aanpassingen en de nodige tijd kunnen wonderen doen. Maar uiteindelijk gaat dit niet om autisme volgens mij, eerder om met elkaar kunnen communiceren (waar minstens 2 personen bij zijn betrokken) en elkaar aanvoelen (ook van 2 kanten).

Overigens zou ik iemand (man of vrouw) met op ’t eerste gezicht onveranderlijke routines of rituelen, of het zorgvuldig willen plannen en voorbereiden van een uitstap of reis, niet meteen een vermoeden van autisme toeschrijven.

Het kan er wel een deel van uitmaken, maar vooraleer er een term op te plakken zou ik toch twee keer nadenken. Een beetje meer nuance en zorgvuldigheid in het labelen kan zeker geen kwaad. Het enige dat ik u verder kan aanraden: spreek wat u mij gevraagd heeft uit aan uw vrouw. Wees eerlijk en beschouw haar vooral als mens. Waarmee je al dan niet verder wil. Verder wens ik u nog een leven met veel goede gewoontes toe.

Deze vraag werd toegestuurd door een lezer/bezoeker via Tumblr.