Hamsteraars lijken vaak een teruggetrokken bestaan. Soms veroorzaakt hamsteren isolement, soms kan het de eenzaamheid draaglijker maken en is het een opbeurende bezigheid. Niet iedereen is gevoelig voor het gezelschap van spullen, niet iedereen verlang ernaar ze te hebben, te sorteren, als barricades te gebruiken of ermee heen en weer te bewegen tussen expulsie (wegdoen) en retentie (bij zich houden). Op een website over autisme las ik bij een discussie over het onderwerp iemand die het verlangen mooi onder woorden bracht: “Het is inderdaad echt een probleem voor me, en ook al weet ik niet of ik voorwerpen personifieer, ik voel er wel een raar soort loyaliteit bij en en dat maakt wegdoen moeilijk’

Olivia Laing in De eenzame stad: over de kunst van het alleen-zijn (De Bezige Bij, 2016)