Door mijn autisme ben ik erg op mezelf. Maar ik heb me zodanig weten te trainen, dat ik zonder problemen tussen de mensen kan zijn. Dertig jaar geleden maakte ik met iedereen ruzie. Mijn toenmalige werkgever wist niet wat hij met mij aan moest en zette me in een hoek. Mijn huidige werkgever, die de oude ‘ik’ niet heeft meegemaakt, is blij met me. Ik heb geleerd. Ik ben tevreden met de manier waarop ik leef. Mijn naaste bloedverwanten zijn op de hoogte van mijn donorschap. De enige echte vriend die ik heb, ook. Plus nog een paar mensen die mij in de laatste twintig jaar hielpen bij mijn geestelijke ontwikkeling.

Brian woont alleen, doet vrijwilligerswerk en hij heeft misschien wel 200 donorkinderen. In De Stentor van 3 oktober 2016  gaf hij een interview per mail (‘Ik heb veel mensen kunnen helpen, dat voelt goed’), zonder foto en zonder zijn ‘echte’ naam.