Ik hechtte ooit heel veel waarde aan mijn diagnose, omdat ik daarmee een naam kon geven aan de gedragsproblemen die ik had. Maar op een bepaalde leeftijd heb ik ontdekt dat ik daar verbeteringen in kon aanbrengen. Door het label heb ik lange tijd moeite gehad de motivatie te vinden om mijn problemen op te lossen. Een label maakt het zo definitief, daarmee zeg je eigenlijk: “Ik heb nu eenmaal autisme, ik kan het niet veranderen.” Dat ben ik anders gaan zien: ieder mens heeft tekortkomingen. Ik had er, vooral op jonge leeftijd, veel meer dan andere mensen. Die ben ik een voor een gaan oplossen. Dat was hard werken, voor mij én voor mijn ouders. Mijn ouders hebben jarenlang engelengeduld gehad en hebben mij geholpen met dingen die bij andere kinderen vanzelf gaan. Ook op de basisschool en de middelbare school hebben mensen mij geholpen de dingen die ik goed kon te stimuleren en de dingen die minder goed gingen te ontwikkelen. Ik probeer nu vooral te kijken naar mijn kwaliteiten en die gebruik ik. Ik kan ze prima kwijt in mijn huidige functie.’

Roan, man met autisme, op Geef me de 5.nl als antwoord op de vraag ‘Maakt het een verschil om de diagnose te hebben?’