Het is wellicht geen verrassing als ik schrijf dat ik het vaak moeilijk heb om met andere mensen om te gaan, of die nu autistisch of al het andere. Die sociale omgang kost veel energie en daarna heb ik tijd nodig om weer op te laden. Je zou het kunnen vergelijken met heel moe zijn na een lange dag en even rust nodig hebben. Voor mij betekent dit dat ik na een bepaalde tijd sociale contacten verhoudingsgewijs meer tijd nodig heb op mijn eentje om weer verder te kunnen.

Deze rusttijd vind ik zelf heel belangrijk. Het helpt mij enorm om mijn energie terug te krijgen. Het is niet omdat ik niet wil praten of meedoen maar gewoon omdat ik even moet bijkomen. Het lijkt zo logisch voor mij, maar ik merk dat anderen er soms een probleem van maken dat het volgens mij niet is. Recupereren, op adem komen, herstel, het lijkt me logisch dat iedereen dat nodig heeft. Alleen blijkt het voor sommigen net in gezelschap te zijn dat ze bijkomen, en voor mij is het op mijn eentje, in een voor mij rustgevende omgeving.

Niet alleen praten met anderen vraagt om zo’n pauze. Ook schijnbaar alledaagse dingen zoals douchen of eten kunnen voor mij uitdagend zijn. Het geluid en gevoel van water, de geur en het aanvoelen en het gebeuren van eten kan soms teveel worden voor mij. Daarom plan ik ook rond deze activiteiten tijd in om even rustig aan te doen.

Het is voor sommige mensen niet eenvoudig om te begrijpen hoe belangrijk deze rustmomenten voor mij zijn. Ze zien niet altijd hoeveel moeite gewone dingen vaak kosten. Maar door deze pauzes te nemen, zorg ik er voor dat ik goed recupereer, om zo te kunnen blijven meedoen in de wereld om ons heen, zonder snel op te branden.

Dat ik even op mezelf wil zijn om bij te komen, en pauzes nodig heb, betekent nog niet dat mensen medelijden met me moeten tonen. Dat ik me even afzonder betekent nog niet dat er iets mis is met mij. Eerder dan te moeten doen of ik een lastige diarree heb, en me terug te trekken op het toilet, probeer ik open kaart te spelen en mij niet te verstoppen. Dat ik ergens op een rustiger plaats ga zitten, al dan niet met een boek of oortjes in, even een ommetje doe, of even ga liggen, betekent niet dat ik me onwel voel, asociaal ben of dringend nood heb aan een arts. Ik heb meestal geen keuze, ofwel doe ik dit ofwel blijf ik thuis. Doe ik het niet, dan moet ik de volgende afspraken, en misschien wel meer dan ik graag heb, afzeggen, wegens geveld.

Er zijn ontelbaar veel manieren om het leven in te vullen, en nog meer manieren om met anderen om te gaan. Ieder ziet de wereld op een bijzondere manier en heeft veel te bieden. Als ik daarbij de recuperatietijd die ik nodig heb, net zoals de anderen op hun manier sociaal zijn om bij te komen, kan ik mijn beste zelf zijn en op mijn eigen manier iets bijdragen. Meer zelfs, het is één van de vele stappen naar een samenleving waarin we begrip voor elkaar delen.