Het vasthouden aan het idee dat als ik mensen de waarheid vertel, precies zoals die is, ze mij zullen geloven, is een autistische eigenschap die me vaak in de weg zit. Deze uitspraak, die me raakte, las ik onlangs op sociale media.

De uitspraak suggereert dat deze autistische vrouw, door haar focus op logica en feiten, moeite heeft dat anderen, met hun emotionele en persoonlijke communicatie, haar niet meteen volgen als ze iets zegt.. Het doet me denken aan het idee dat autistische mensen vaak absoluut denken in een wereld die relatief denkt. De vrouw lijkt te geloven dat het delen van haar waarheid genoeg zou moeten zijn om geloofd te worden, maar dit brengt haar naar eigen zeggen vaak in de problemen. Ze benadrukt dat haar geloof dat anderen haar versie van de feiten zullen geloven onwrikbaar is.

Hoewel ik begrijp dat de vrouw haar eigen ervaring deelt, beleef ik het toch net iets anders. Ik verwacht niet dat mensen mijn waarheid zomaar zullen aannemen of er volledig in meegaan. Zelfs als mijn redenering logisch en duidelijk is, kan het in sommige situaties ongeloofwaardig overkomen. Ik herken wel de frustratie wanneer mijn waarheid zomaar wordt genegeerd. Dat gebrek aan erkenning kan inderdaad pijnlijk zijn en voelt soms als gaslighting, kortweg manipuleren van iemand waardoor die persoon gaat twijfelen aan zijn eigen waarnemingen, herinneringen of verstand.

Vroeger dacht ik dat het mogelijk was om niet-autistische mensen te overtuigen van mijn standpunt, zolang ik het goed onderbouwde met bewijs en logica. Helaas is dat niet altijd zo, en hierin volg ik de vrouw. Net als zij vind ik het soms moeilijk te accepteren dat mijn autisme me doet geloven dat dit nog steeds mogelijk is, ondanks mijn ervaringen die anders uitwijzen. Veel mensen zijn gewoon niet vatbaar voor redelijke argumenten, hoewel ze wel gevoelig lijken voor andere invloeden die mij dan weer niet zoveel of zelfs helemaal raken.

Mensen accepteren om verschillende redenen niet altijd de feiten die ik aandraag, zelfs als deze logisch en duidelijk zijn gepresenteerd. Dit frustreert me soms, omdat ik waarde hecht aan rechtlijnigheid en logica. Tegelijkertijd besef ik dat ik het niet te persoonlijk moet nemen.

Ik vind het belangrijk om te ontdekken wat wel werkt in functie van wat ik wil bereiken of duidelijk maken, in plaats van vast te blijven zitten in gefoeter en ventilatie over hoe anderen denken.. Emotionele betrokkenheid kan bijvoorbeeld helpen, zoals: “Ik begrijp dat dit een lastig onderwerp is en dat je je zorgen maakt. Hier zijn enkele argumenten die kunnen helpen om de situatie beter te begrijpen.” Het gebruik van verhalen, persoonlijke voorbeelden, en het erkennen van het perspectief van de ander kan ook effectief zijn: “Ik denk dat ik begrijp waarom je dat denkt, en dat is een belangrijk punt. Hier is hoe ik het zie, en misschien kunnen we een middenweg vinden.” Er zijn veel manieren om met anderen in gesprek te gaan zonder je eigen waarden of denkwijze op te geven.

Natuurlijk is dit veel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik kan het misschien wel nog theoretisch begrijpen maar praktisch snap ik er vaak geen snars van. Wat ik evenwel leer van deze uitspraak, is dat ik niet moet aannemen dat anderen dezelfde waarheid ervaren als ik, hoe onaannemelijk die waarheid vaak ook is. Ik moet accepteren dat zij mij niet zomaar op mijn woord geloven, zelfs niet als ik het met logica probeer uit te leggen. Wat ik belangrijk vind om toe te voegen, is dat ook autistische mensen niet altijd meegaan in mijn waarheid, omdat ook zij beïnvloed worden door emoties en sociale signalen.

Tot slot vind ik het ook belangrijk te benadrukken dat er geen universele autistische ervaring is. Ik vind het evenveel de verantwoordelijkheid van de sociale contexten en de samenleving om verschillende manieren van communiceren, zoals onder andere de autistische, te begrijpen en te respecteren, als het voor autistische mensen is om zo doeltreffend mogelijke communicatie te ontwikkelen. Daarom is het belangrijk om bewustzijn te creëren over de uiteenlopende uitdagingen waar verschillende mensen, onder andere autistische mensen, mee te maken hebben. Door open te staan voor verschillende perspectieven en manieren van denken, kunnen we een meer inclusieve en begripvolle samenleving creëren waarin iedereen zich gehoord en begrepen voelt.