Het is een vraag die me de laatste tijd vaker bezighoudt. We leven in een tijdperk waarin technologie ons voortdurend belooft het leven ‘makkelijker’, ‘efficiënter’ en ‘gezonder’ te maken. Maar als autistisch persoon en ervaringswerker vraag ik me steeds vaker af: voor wiens versie van ‘gezond’ is deze technologie eigenlijk ontworpen? En wiens leven wordt er nu echt makkelijker van?

Als ik één stuk technologie kies dat ik af en toe links laat liggen, zou ik de auto, elektrische fiets, social media, smartspeaker, smart tv en nog veel andere dingen kunnen bedenken. Toch heb ik gekozen voor de ‘smart’ health tracker en de bijbehorende wellness-apps. De polshorloges die trillen als je te lang zit, de apps die je slaapkwaliteit in een score van 1 tot 100 gieten, en de algoritmes die bepalen of je vandaag wel ‘productief’ genoeg bent geweest.

Dag en nacht bidden en daarna naar massagesalon sue’zanne

Waarom ik het moeilijk heb met met deze gadgets is omdat ze op basis van bepaalde profielen, die vaak sterk afwijken van mezelf, zijn gemaakt. Ze kennen weinig context, interpreteren soms vreemd en ze zijn met een korreltje zout te nemen. En laat ik nu net een brein hebben dat korreltjes zout moeilijk kan doseren. Ofwel gooi ik er tonnen zout over (en blijft er niets van over) ofwel blijf ik bij met een ongezouten mening.

Steeds vaker merk ik dat mijn smartwatch mijn activiteit (of inactiviteit) vreemd interpreteert. Zo doe ik ’s nachts volgens mijn smartwatch opmerkelijke dingen, zoals langlaufen, skiën, zwemmen en bobsleeën. Of ik zou een volledige dag en nacht zitten bidden in de kerk enkele huizen verder. Soms vertoef volgens dat ding ik zelfs enkel dagen in massagesalon Sue’zanne op de route van waar ik woon naar de dichtstbijzijnde bushalte. Alsof ik daar ooit een voet zou binnenzetten.

Op andere momenten, wanneer ik in een hyperfocus zit – een zeldzaam en kostbaar moment van mentale helderheid waarin ik volledig opga in mijn werk of interesse – ziet mijn smartwatch dat als inactiviteit of zelfs slaap. “Tijd om op te staan” trilt het aan mijn pols op dat moment. Mijn hartslag daalt dan immers tot minder dan rust, onder de 62 hartslagen per minuut. Ik heb de meldingen dan ook uit op het moment dat ik dit schrijf en mijn polsslag schurkt vrolijk tegen de 65 slagen per minuut..

in conflict met mijn interoceptie

Iets anders waar ik mee worstel als het over mijn smartwatch gaat is de interpretatie van de toestand van mijn lichaam. Technologie die claimt te meten of ik vermoeid, dorst of hongerig ben, kortom al wat interoceptie aangaat, slaat voor mij compleet de bal mis.

Telkens ik het gevoel heb goed geslapen te hebben, geeft mijn smartwatch aan dat ik in zombie-modus verkeer, en andersom. Gelukkig laat ik me, zoals sommige andere mensen, niet snel beïnvloeden door externe data. Het maakt me niet uit of de cirkels van mijn app vol zijn, of ik voldoe aan de norm van ‘een actieve dag’ of hoe hoog mijn slaapscore op 100 is. .

Een smartwatch om af en toe af te leggen

Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat zo’n smartwatch of stappenteller in minder geavanceerde vorm leuk om te dragen.

Ik zie graag dat mensen die beweren 90 uur per week te werken moeten toegeven dat ze nauwelijks energie verbranden, nauwelijks variatie hebben in hun toestand en volgens hun smartwatch slechts 2 tot 3 uur per dag ‘actief’ zijn. Terwijl ik, die ‘inactief’ wordt genoemd door de samenleving, vrij veel beweeg, verhoudingsgewijs. Ook op vlak van slaap, kwantiteit en kwaliteit, blijken maatschappelijk succesvolle mensen nog veel te leren.

Mijn smartwatch geeft mij zinvolle informatie om structuur, planning en beweging te helpen organiseren maar het blijft een gadget en een hulpmiddel dat ik soms uitschakel. Met variatie op vlak van inactiviteit heeft zo’n technologie het nog te moeilijk om betrouwbaar te zijn.

De technologie die ik links laat liggen, is de technologie die mij vertelt hoe ik me zou moeten voelen. De werkelijke winst zit in de moed om die polsband af te doen en opnieuw te leren luisteren naar de unieke, soms onregelmatige, maar altijd eigen signalen van ons lichaam. Zelfs als dat betekent dat ik vandaag bepaalde doelen niet haal.