Het is opvallend hoe je ontdekt hoe beperkt je eigen kijk soms en hoe sterk je vooroordelen zijn: ‘ja, maar dat is nu net typisch voor autisme’ of ‘dat is telkens weer aandacht vragen en dan nog op de verkeerde manier’ of ‘bij mij moet hij dat niet proberen, hij moet weten waar de grens ligt’ … Nochtans is het essentieel om afstand te nemen van deze op zich waardevolle interpretaties omdat ze vanuit het probleemgedrag onvoldoende blijken te zijn om uit de vastgelopen situatie te raken.

Gerrit Vignero in ‘De draad tussen cliënt en begeleider. De emotionele ontwikkeling als inspiratiebron in de begeleiding van personen met een verstandelijke handicap‘. (Maklu, 2014)