Straks wordt het weer stressen voor de hobbykoks onder u, voor de mensen die kicken op gezelligheid, voor de feestbeesten. Ja, u zal vast weer zitten bladeren in uw kookboek(en). U ligt straks vast wakker over de eerlijkheid van de ingrediënten.

U loopt vast al dagen ijsberend rond over welk cadeautje te kopen voor dat moeilijke familielid, voor degene die alles al heeft en nergens mee tevreden is. U bedenkt tot u hoofdpijn ervan krijgt hoe u het dit jaar zo gezellig zal maken als vorig jaar uw zus of broer deed. Wanneer u het allemaal zal rond krijgen. En vooral, of iedereen wel genoeg te eten en te drinken zal hebben.

Terwijl u weet dat het anders kan, doet u het. Omdat het erbij hoort, en u van gewoontes houdt. Het hoeft allemaal niet zoveel, zo ernstig, zo gedreven. Geen materiaal onder de kerstboom bijvoorbeeld, maar iets symbolisch. Geen vijfgangenmenu, maar één gang met aandacht voor elkaar, en ruimte voor hapjes voor en na. En natuurlijk, de essentie van onze Nederlandstalige cultuur: de gezelligheid.

Het is hier gezellig, dat wil u horen, van uw gast(en). Maar hoe krijg je dat voor elkaar? Geen idee, want ik blijk een apart gevoel van gezelligheid te hebben. Wat gewoonlijk doorgaat voor gezelligheid, geeft mij eerder een onbehaaglijk gevoel. Ik vind mezelf gezellig, heb een gezellig interieur en hou ’s winters vooral van zomerse muziekjes en ijsroom in een hoorntje, maar so what?

Tegelijk ben ik op zoek naar boeken met titels als ‘Hoe wordt ik de gezelligste thuis?’ of ‘Hoe maak ik mijn interieur gezellig zonder dat ik er gek van wordt?’. Kortom, hoe straalt mijn leven op het gepaste moment gezelligheid uit, zonder dat ik kneuterig overkom of een burn-out krijg?.  En vooral: hoe het gezellig te houden tijdens de feestdagen? Nu de klassieke ingrediënten, het klimaat (een witte kerst) en smaakvolle producten, het hebben laten afweten, moet het wel komen van onze verbeelding.  Gezelligheid is vooral een zaak van verbeelding geworden, en wegens beperkingen in die verbeelding, moet ik mij vooral laten inspireren door anderen, om een variatie of imitatie van te vormen.

Vooral door niet toe te geven aan verplicht genieten, zegt Psychologie Magazine onder anderen. Hoewel ik ‘doe niet alles in je eentje’ en ‘concentreer je op de kern’ belangrijker tips. “Uiterlijke zaken zoals mooie kleren, een exquise van vijf gangen, de allerleukste cadeautjes, het hele huis versierd, het duurste vuurwerk … dat geeft een hoop stress en leidt alleen maar af van waar we werkelijk gelukkig van worden”, lees ik in hetzelfde artikel.

Geef liever een oprecht compliment, zie het als je geheime kerstcadeau. En verplicht niemand het hele kerstfeest te blijven, maak duidelijke afspraken en geef een vluchtweg aan iedereen, met of zonder autisme.  Zo wordt het volgens mij een echt gezellige kerst. Al de rest is mooi meegenomen maar mag geen obsessie worden. Zoals het bij de meeste mensen helaas wel is.