‘Autisme als spiegel voor anderen’
U schreef …
 | Jef op ‘Als ik het mis heb, hee… |
 | Autisme & Beeldt… op Over neurodiversiteit |
 | Sam op ‘Er is altijd wel iets o… |
 | Jeanne Schretzmeijer op ‘Er is altijd wel iets o… |
 | Greet op Vijf manieren waarop mensen me… |
 | Dina W. op 1000 vragen aan jezelf #3… |
 | Jan Jaap op 1000 vragen aan jezelf #3… |
| Autisme & Wederk… op Recht in de ogen |
Dat is absoluut zo ik krijg ook véél verwijten van nt’ers terwijl ik gewoon een ander manier van spreken heb ja inderdaad directer maar ik let echt op de manier hoe ik het zeg
Hierover mag ik van ‘geluk’ spreken, al is dat niet echt een toepasselijk woord. Mijn vrienden en meerdere anderen, tot hulpverleners toe, vinden mijn spreken in de positieve/goede zin confronterend. Ik krijg hieromtrent weinig tot geen verwijten omdat menigeen zich juist beluisterd voelen. Ook door mijn vraagstelling krijgen zij de nodige aandacht over hetgeen ze vertellen. Ik krijg vaak complimenten over hoe ik hun tot nadenken heb gezet tot het vinden van een oplossing. Niet iedereen kan ermee… Dat zal ieder van ons wel al jammer genoeg hebben mogen ervaren.
Liefs
Dolphin
Een spiegel voorhouden zo is het.
Maar spijtig genoeg nemen ze die spiegel graag af om op ons hoofd kapot te slaan.
Naar ons luisteren is meestal te pijnlijk voor de nt-ers, terwijl het hen veel leed kan besparen, rekening te houden met dat onbeschrijfelijk derde zintuig van ons.
Goudeerlijk zijn. Het is mensen met autisme vaak gegeven. Daarmee kunnen zij uitstekend spiegelen. Maskers ontrafelen. Tsja, dat wordt niet altijd op prijs gesteld. De waarheid doet soms pijn. Maar is het niet beter om goudeerlijk te zijn?