Ik heb nu al meer dan vijftig jaren op deze planeet mogen leven, en heb dat leven vanuit een klassiek autistisch spectrum beleefd. Ik kan zeggen dat mijn bestaan tot op heden kleurrijk is geweest, en nog steeds is. Het begrip ‘verveeld zijn’ is mij in ieder geval onbekend.

Eerst vond ik mijn diagnose een enorme opluchting, omdat het heel veel problematiek waar ik mee te kampen heb en heb gehad, heeft verklaard. Ik kreeg het te horen nadat ik al bijna tien jaar niet meer aan een betaalde baan had kunnen komen, waar ik heel diep onder lijd en geleden hebben maar ook werd er gezegd dat ik niet meer hoefde te proberen om een baan te zoeken, omdat ik dit een werkgever en mijzelf beter niet kon aandoen.

Als klap op de vuurpijl werd gezegd dat ik, had ik een Afrikaanse stam gewoond, waarschijnlijk geen problemen van mijn autisme zou hebben ondervinden. Zo werd het verteld, door een zeer deskundige en warmhartige vrouw. Mijn reactie was: wat heb ik hier aan, want ik leef toch niet in Afrika?

Lynn Hart in Ik ben wie ik ben en ik doe wat ik doe: mijn leven met autisme (Purple Submarine, 2016)