‘Wanneer beslis je om een ander gesprek aan te knopen?’ … autisme en sociale regels
Het probleem van mensen met een autismespectrumstoornis is dat wij moeite hebben om de complexe regels van het sociale verkeer te begrijpen en signalen van anderen correct te interpreteren. Ik heb daar onlangs een boeiend gesprek over gehad met een doctoraalstudent, in wie ik heel veel van mezelf herkende. Dat meisje vroeg me : ‘Op recepties zie ik mensen praten en op een gegeven moment gaan ze met iemand anders praten. Hoe gaat dat? Wanneer beslissen ze om het ene gesprek te beëindigen en een ander gesprek aan te knopen?’ Ik antwoordde dat je volgens mij gerust na tien minuten een gesprek kon beëindigen om met iemand anders te gaan praten. Maar toen we kort daarna toevallig samen op een receptie stonden te praten, vroeg ze aan mij: ‘Er zijn tien minuten voorbij. Moet ik nu al naar iemand anders gaan?’ (lacht) Mensen zoals wij hebben grote nood aan regels en instructies, om ze vervolgens letterlijk uit te voeren.
Wiskundige en filosoof Jean-Paul van Bendegem in De 7 hoofdzonden volgens filosoof Jean Paul van Bendegem in het tijdschrift Humo van 30 januari 2017
Tistje 
Zo herkenbaar. Als persoon met een autisme spectrum stoornis, ben je zo bang om met iemand te gaan praten, dat je er bijna niet toe komt.
En als je er dan toch toe komt, dan ben je zo blij en heb je zoveel opgeslagen waarover je eindelijk eens iets kan vertellen, dat je bommetje ontploft. Figuurlijk, niet kwaadaardig, heel lief, maar zo overenthousiast.
Al gauw merk je dan niet dat je de andere verveelt.
Aan tijdmeting doe ik evenwel niet. Ik zal waarschijnlijk maar beseffen dat die 10 minuten om zijn naar een uur of twee.
LikeLike