Kritiek geven is gemakkelijk, schrijft Peter Vermeulen (Autisme Centraal) in zijn nieuwe boek ‘Autisme is niet blauw. Smurfen wel: politiek incorrecte verhalen over autisme’ (Pelckmans Pro, 2017).

Zijn kritiek is eerder het tegendeel daarvan. Ook al is die, voor wie de voorbije jaren het tijdschrift Autisme Centraal goed las, niet zo verrassend. Niettemin, het boek geeft een mooi overzicht, maakt de rode draad zichtbaarder, en is bovendien heel mooi gelayout, met als extraatje een dosis humor en treffende cartoons.  Met 144 pagina’s is het een vrij dun boekje dat vlot te lezen is, wat bij andere boeken rond autisme wel eens anders is.

In zijn boek vraagt Peter Vermeulen zich om te beginnen af waarom de wereldautismedag blauw is, terwijl autisme niet blauw is. Voorts heeft hij het over politiek correct taalgebruik over autisme, de romantisering van een diagnose en typisch autisme dat atypisch wordt.

Autisme lijdt volgens Vermeulen aan inflatie. Terwijl het in gesprekken over autisme vaak begint en eindigt met de vraag ‘hoe ernstig is je autisme’, kijkt hij in dit boek verder. Het heeft volgens Vermeulen trouwens weinig nut om over de ernst van autisme te spreken, of onderscheid te maken tussen verschillende soorten autisme, laat staan over ‘echte’ autisten te praten. Het is ook niet omdat je bepaalde kenmerken van autisme herkent dat je mag concluderen tot de aanwezigheid van ‘bijna’ autisme.

Neen, gaat Vermeulen vlot verder, we zijn niet allemaal een beetje autistisch en nee, autisme is geen sociale stoornis. En of de aanpak van autisme er niet in de eerste plaats op gericht is om de last die anderen (zonder autisme) te verminderen?  Hij schuwt daarbij ook niet de kwestie of je autisme alleen kan begrijpen als je het zelf hebt. Meer zelfs, hij vraagt zich, terecht, af of je autisme überhaupt wel kan ervaren en zo ja, of dat wel noodzakelijk is om deskundig genoemd worden.

Aansluitend, maar niet in het minst, pleit Vermeulen voor een ‘klein autisme’ binnen een streven naar ‘neuroharmonie’. Focus op wat mensen met en zonder autisme verbindt in plaats van wat hen onderscheidt, en vergeet niet autisme lang niet de enige verklaring is voor het gedrag van iemand met autisme, geeft hij onder andere mee.

Dat betekent onder andere het brein van mensen met autisme niet te herleiden tot het autistisch denken, maar autistisch denken een plaats geven in alle processen die zich afspelen in dat menselijk brein. De uitdaging ziet Vermeulen in streven naar neuroharmonie: niet enkel verschillen en diversiteit accepteren, maar al die verschillende breinen met elkaar in harmonie brengen in functie van wat we allemaal willen: levenskwaliteit en geluk.

‘Autisme is niet blauw. Smurfen wel.’ van Peter Vermeulen (Autisme Centraal) is uitgegeven bij Pelckmans Pro en telt 144 pagina’s.