Is autisme niet vooral een kwestie van in een andere taal waarnemen, denken en zich uiten en in die zin eerder een taalontwikkelingsstoornis dan een algemene of sociaal-emotionele ontwikkelingsstoornis? Men zegt soms dat autisme het gevolg is van een beperkte Theory of Mind of beperkte executieve functies, maar mijn zoontje is net heel inlevend en superhandig. Wat denk jij als semi-professionele ervaringswerker daarover?

Voor zover ik ervaring en kennis heb over beiden, zou ik zeggen dat autisme iets anders is dan een andersoortige taalontwikkeling die als stoornis kan gezien worden. Het verschil ligt erin dat autisme over een andersoortige ontwikkeling van denken gaat, en de taalontwikkeling meer gaat over een andere manier van leren (of leerstoornis), of zo heb ik me toch laten vertellen.

Volgens mij kan iemand zowel het ene als het andere hebben, omdat communiceren en toepassen moeilijk van elkaar los gezien kunnen worden. Voor zover ik weet heb ik enkel autisme.

Dat betekent echter nog niet dat ik altijd en volledig herken in de verklarende modellen die u hierboven vernoemt. Er zijn trouwens nogal wat handige mensen met autisme die ook in veel situaties ook niet meteen hardvochtig lijken.

Zelf ben ik op vlak van fijne motoriek eerder beperkt maar probeer ik niet al te veel als een hork over te komen. Taal ervaar ik vooral als moeilijk als het gaat om dubbelzinnigheden en onduidelijke regels in een snel van betekenis veranderende context.

Natuurlijk zijn taal en communicatie in onze tijden voor heel wat en waarschijnlijk de meeste mensen een belangrijk en onderschat issue. Volgens mij komt dat vooral omdat het de meeste mensen erg gemakkelijk wordt gemaakt in het onderwijs dat ze volgen en in de omgevingen waarin ze werken en hun vrije tijd beleven.. Ze komen amper in contact met mensen die zowel letterlijk als figuurlijk een andere taal spreken. Hun taal – en communicatieve golflengte wordt smaller en smaller. Tot ze zelfs vormingen en therapieën moeten volgen om hun buren en bewoners van dezelfde planeet te verstaan. De meeste mensen zou ik dan ook communicatielui noemen. Er is dan ook nood aan volledige inclusie op vlak van arbeid, vrije tijd, onderwijs en relaties om te voorkomen dat ze communicatief obees zullen worden.

Mensen met een taalontwikkeling die het hen moeilijk maakt in de zoektocht naar een goed leven zijn volgens mij zeker niet te benijden. Dat is niet te vergelijken met de communicatief obesen. Het is ook iets heel anders dan autisme, of ADHD, of wat er soms mee verward wordt. Waar precies de unie en de doorsnee zit, kan ik echter niet zeggen. Misschien kan u daarvoor beter terecht bij mensen die zelf zo’n TOS hebben of mensen die zo’n TOS diagnosticeren. Of misschien stelt u de vraag omdat u, net als ik, een boek heb zien liggen die een soortgelijke vraag behandelt. In dat geval is het misschien beter gewoon dat boek te kopen en te lezen.