‘Hulpverleners zouden mensen moeten zijn die zich autistisch denken hebben eigen gemaakt’ … autisme en hulpverlening
“Wanneer ik mensen hoor zeggen dat mensen met autisme niet ‘normaal’ zijn en verrast zijn wanneer autisten grote woorden gebruiken of dingen doen waarvan verondersteld wordt dat ze die niet kunnen, denk ik : wij zijn normaal. We leren dingen net zoals ‘normale’ mensen dat doen, we spreken wanneer we willen tegen wie we willen, net als ‘normale’ mensen dat doen. We spelen en dromen en lachen en hebben lief, net zoals andere, ‘normale’ mensen, zelfs als we terugdeinzen dat toe te geven. Sommigen onder ons hebben beperkingen, problemen en last maar waarom moeten ‘normale’ mensen degenen zijn om die te ‘bij te stellen’. Waarom zijn hulpverleners ‘normaal’ en wij niet? Anders gezegd: hulpverleners zouden mensen moeten zijn die zich autistisch denken eigen hebben gemaakt of misschien zelf autisme hebben en van daaruit oplossingen mee ontwikkelen. Gewoon een graad in psychologie of wat dan ook maakt je zeker niet altijd deskundiger. Er zijn hulpverleners die niet autistisch zijn en weten waar ze het over hebben, maar de idee van mensen met autisme in de hulpverlening en zorg vind ik best wel een goed idee.”
Vrouw met autisme in ‘Speaking for Ourselves: Conversations on Life, Music and Autism’ van Michael B. Bakan (Oxford University Press, 2018)
Tistje 
Bedankt voor je reactie, positief om te lezen.
Een open mind is zeker het belangrijkste, dat wat juist is en goed is bij de ene mogelijks een ramp veroorzaakt bij de ander. Ik denk dat de nadruk in het citaat vooral lag bij mee kunnen denken vanuit autistisch denken, en natuurlijk ook weten dat autisten niets menselijk is. Zelf denk ik niet dat het louter autisme hebben betekent dat je mensen met autisme als hulpverlener kan helpen, maar het sluit het ook niet helemaal uit,
LikeLike
Het is geen slecht idee alleszins, mensen mét autisme in de hulpverlening. Alleen, net zoals voor hulpverleners zónder autisme, staat of valt alles met de mate waarin je me de andere, de zgn. ‘hulpbehoevende’, ook kan ‘mee-denken’. Kan je als mens met autisme je beter inleven in iemand anders met autisme? Misschien wel. Hetgeen dan toch weer duidt op empathisch vermogen, hoera! En zeer zeker zou je als persoon met autisme (of ASS of …) je moeten kunnen voorstellen dat het (autistisch) denken/voelen/begrijpen/ ervaren van de andere persoon helemaal van de norm kan afwijken. (No matter wat wie dan ook als ‘norm’ bestempelt 🙂 ) Dus ook dat diens autisme zich helemaal anders kan manifesteren dan het jouwe…
Voor mensen zonder autisme: het helpt om veel en vooral met veel verschillende mensen van veel verschillende leeftijden en ‘vormen van’ ASS om te gaan, en hoe langer je dit doet, hoe beter het meedenken lukt. En toch, na zowat dertig jaar als hulpverlener in het vak te staan, heb ik vooral geleerd dat ik telkens opnieuw bij elk kind met ASS weer van de ene verbazing in de andere kan vallen (= leren). Nog elk jaar zit er weer enkele bij, waarvan ik zeg: daar heb ik nu veel van geleerd. Misschien is die open mind wel hét belangrijkste om te hebben, om te begrijpen?
LikeGeliked door 1 persoon