Anderhalf jaar geleden had ik het genoegen om op uitnodiging van de Vlaamse Vereniging Autisme tijdens een (besloten) medewerkersweekend een gesprek te hebben met schrijfster Kristien Hemmerechts. Als veellezer en bibliotheekkundige was ik natuurlijk in mijn nopjes. Op zo’n aanbod kon ik geen ‘nee’ zeggen. Daar ben ik in andere situaties ook al niet zo’n uitblinker in.

Zoals verwacht verliep het gesprek alles behalve zoals ik me had voorgesteld, maar al bij al was ik nadien niet ontevreden. Wat me tijdens het gesprek wel opviel, was de reactie van een man met autisme uit de zaal die opmerkte dat hij ‘nooit boeken las’. Hij legde uit waarom: ‘Ik blijf bij het begin van het boek steken, omdat ik na enkele lijnen wordt overstelpt met vragen’.

Dat verbaasde me, aangezien ik de man in kwestie (ook na die uitspraak) als een wijze en creatieve mens beschouw, maar ik herkende het ook bij mezelf.  Vragen als ‘wat bedoelt hij/zij daar mee’ of ‘dat strookt niet met de wetenschappelijke realiteit’ of ‘waar is die wandklok naartoe’.

Doorgaans lees ik dus niet zo heel veel fictie. Dat begon al als jongere tijdens mijn schooltijd toen ik verplicht boeken moest lezen, samenvatten en analyseren. Ik heb toen drie keer Het Gevaar van de wereldberoemde schrijver en uitgever Jos Vandeloo besproken zonder het gelezen te hebben. Louter op basis van krantenartikelen en boekbesprekingen uit knipselmappen die in de openbare bibliotheek verkrijgbaar waren. Met veel plezier componeerde ik een eigen gemaakte collage, die ik vervolgens in eigen taal omzette. Hoewel ik het boek niet las, stak ik dus wel iets meer werk in de compositie van de analyse. Met telkens de hoogste score van de klas. Uiteindelijk heb ik Het Gevaar van Jos Vandeloo een tiental jaar later, rond mijn dertigste, gekocht en gelezen. Met plezier trouwens.

De laatste weken is daar enigszins verandering in gekomen. Daar zit een goede kennis voor tussen. ‘Je moet dringend eens meer echte boeken lezen’, mailde hij me. ‘over de liefde, filosofie en de kunst van het rozen kweken’. Daarom, en als wederdienst voor het schrijven van een essay over Julia Kristeva, heeft hij me 3 maand Kobo Plus cadeau gedaan. Waar ik hem uiteraard voor bedankt heb.

Zo’n Kobo Plus abonnement sluit je af via de online winkel Bol.com. Daar kan je kiezen voor een aantal abonnementsmogelijkheden of een maand gratis. Kies je voor maandelijks lezen, dan kan je voor tien euro per maand kiezen tussen 200.623 e-boeken, waarvan 21.222 Nederlandstalige en 98.464 Engelstalige e-boeken.

Ik had er al eens van gehoord via mijn autismecoach, maar was er niet meteen voor te vinden. Af en toe lees ik wel elektronische boeken, maar dan wel op voorwaarde dat ik ze in allerhande formaten kan omzetten en importeren in mijn Calibre bibliotheek. Ik moet een boek in de handen hebben, letterlijk of figuurlijk. Ook de trend om steeds vaker op abonnementsformules over te schakelen, vind ik ergerlijk. Ook de beperkte archieffunctie – artikels of boeken of muziek van vroeger terugvinden – kan me soms doen knarsetanden.

Een Kobo Plus-abonnement heeft als aangename kant dat ik ook schrijvers of boeken kan ontdekken en/of lezen die ik anders nooit zou inkijken, laat staan kopen. Zo snuisterde ik al eens in Dagelijks werk van Renate Dorrestein, Johann Sebastian Bach van Maarten ’t Hart, Klok zonder wijzers van Carson McCullers en Sexdagboek van Heleen van Royen.

Belangrijke nadelen van Kobo Plus zijn echter de belabberde kwaliteit van het assortiment, uitsluitend e-boeken (die dan nog enkel leesbaar zijn via de Kobo app of Kobo e-reader) en de beperkte mogelijkheden om de boeken te bewerken. Als je de top tien beschikbare boeken rond autisme bekijkt, zie je vooral boeken over vitamine B12, enkele klassiekers en mindere glorie.

Het is dus weinig waarschijnlijk dat ik ermee door ga. Ik hou van een volledige beschikbaarheid van een boek, en die 10 euro per maand geef ik liever uit in de plaatselijke openbare bibliotheek. Waar het assortiment stukken beter is, het internet (meestal) gratis en het verzameld werk van Kristien Hemmerechts volledig aanwezig is.