‘Ofwel ga je ervoor, ofwel blijf je je autisme verbergen’ … autisme en studeren

“Ik zit in mijn laatste week stage en ik kan al meer dingen alleen doen. Ik weet al veel meer hoe alles in elkaar zit. Maar ik heb vooral veel bijgeleerd over mezelf. Dat je iets zegt op een moment dat dat niet moest, omdat zij toen aan het praten waren. Je bedoelt alles wel goed maar het wordt niet altijd zo opgevat.

Ik merk dus dat ik het soms echt moeilijk heb met bepaalde zaken. Ik vind dat eigenlijk wel frustrerend want ik sta hier al een tijd en toch heb ik soms momenten dat ik niet helemaal mee ben met hoe alles in mekaar zit en zo. Het was eigenlijk een beetje een klap in mijn gezicht omdat ik besefte dat ik zoveel fouten maakte, en dat dat waarschijnlijk door mijn autisme komt.

Voor mij is het vooral een probleem wanneer ik heel veel prikkels krijg. Dan heb ik moeite om die te verwerken en weet ik niet goed of ik wel of niet correct handel. Of ik dit of dat moet doen of het juist anders moet aanpakken. Ik kan dat wel heel goed maskeren. Daar ben ik heel blij mee. Maar op het einde van de dag blijf ik er wel nog steeds mee zitten.

Ik heb mijn autisme altijd proberen te verbergen. Nu ik dit jaar op kot (kamers) zit en deze studie volg, en nu ook vooral op de stage, word ik er echt mee geconfronteerd en besef ik echt wel bij mezelf: Laura, ofwel ga je gewoon en durf je daar tegenin te gaan en durf je verder te gaan, ofwel blijf je met dit probleem zitten en blijf je het verbergen, maar kom je ook niet verder.

Ik ben wel heel blij dat ik na een stagedag gewoon thuis kan komen, en mama me aan het opwachten is. Dat is zo lief dat er iemand is die altijd voor je klaar staat en alles voor je wilt doen. En dat ‘sociaal contact’ echt niet hoeft. Ik kan dus de bitch zijn die ik wil zijn als ik thuis ben. Sorry daarvoor trouwens.”

Laura B. uit Lille is een van de ‘kotstudenten’ (studenten op kamers) die in het Eén programma ‘Iedereen beroemd’ gevolgd worden.

1 Comment »

  1. Mijn dochter, 15 jaar, wilt absoluut niet dat er over haar autisme gesproken wordt op school. De leerkrachten zijn wel op de hoogte maar als er eens eentje (!) is die er begrip voor toont, dan wordt ze boos omdat ze ” niet anders wilt zijn dan de anderen”. Zo kiest ze er liever voor om slechte punten te hebben om een test dan om een koptelefoon op te zetten op niet gestoord te worden door de leerkracht die om de 15 minuten aangeeft hoeveel tijd er al verstreken is.
    Ik begrijp die houding wel, ze is immers een tiener, maar het kost haar ook veel energie. Het wordt haar ook regelmatig teveel omdat ze niet kan zijn wie ze is. Van de jongens op school wordt het autisme gemakkelijker aanvaard, die jongens zijn dan “stoer”, de meisjes worden eerder uitgesloten door de andere meisjes, misschien omdat bij haar de moeilijkheden ook op vlak van de sociale interactie liggen.

    Like

Geef een reactie

Gelieve met een van deze methodes in te loggen om je reactie te plaatsen:

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.