Moeder smeekt me soms om te liegen … autisme en sociaal contact
Het sociale gebeuren is vermoeiend voor mij. Wat bedoelen mensen? Wat willen ze nu eigenlijk zeggen? Ik heb graag klare taal. Daarom vind ik kinderen zalig, hun communicatie is oprecht. Ik zeg alles zoals het is. Ik kan ook niet liegen. Mijn mama smeekt me soms: vertel toch eens een leugentje om bestwil, dat is minder grof.
Greet in Knack Magazine van 5 juni 2019 in ‘Leven met autisme : ‘Ik wil elke dag hetzelfde, anders word ik opstandig’ van Tanja Dierckx
Tistje 
Ik heb helemaal geen problemen met de heel oprechte en eerlijke communicatie. Niet enkel mensen met Ass communiceren zo maar mensen met verminderde remfunctie in voorste hersenen en mensen met adhd.
Ik werk in dienst inclusief wonen met mensen met mentale beperking en nog vaak psychische problemen erbij en heb zelf Adhd en heb dochter met ass. Een cliënt zei me open en eerlijk dat ik echt wel verdikt was begin januari en hij had gelijk. Toch beter dan dat geslijm van maar jij ziet er goed uit terwijl ze denken die zou beter enkele kilo’s afvallen.
Mijn jongste zei me laatst toen ik toekwam met nieuwe sandalen wat een lelijke dingen heb jij nou aan je voeten mama. Toch geen probleem? Ik weet nu dat zij die sandalen lelijk vindt en dat is dan zo. Eigenlijk leren zij ons omgaan met minder leuke feedback. Een mens moet dat ook leren in het leven. Zij leren ons eraan gewoon te worden en en er op den duur rustig bij te blijven in plaats van overspoeld worden door verdriet of boosheid bij negatieve feedback. En meer nog in het geval van mijn cliënt ben je tijdig verwittigd dat je beter een paar weken op je eten let ipv van lastig dieet te moeten volgen omdat je geleidelijk bijkomt en er ineens dan 10kg bijkomen. Ik heb daar ook aan moeten wennen maar finaal is dat een fijne manier van communiceren.
Misschien zijn zijn net de mensen die niet eerlijk communiceren wel fout.
Laat je niet te snel aanpraten dat jij verkeerd bent en zij juist. Jullie kunnen mensen ook dingen leren die heel waardevol zijn. Volhouden
LikeLike
Ik kan ook niet liegen, en mijn echte mening geven kan ook vaak niet, want dan heb je meteen een pan met ruzie .
Ik probeer zo gauw mogelijk weg te komen , daar waar ik me niet op mijn gemak voel.
Want ik geraak in paniek als ik niet kan zeggen wat ik wil, zeker in wat ik gevaarlijke situaties vind, en anderen zien dat gevaar helemaal niet.
Of het interesseert ze totaal niet.
Mijn vader zei als kind eens tegen mij dat ik ondiplomatiek ben, dat je alles mag denken, maar niet alles mag zeggen.
Dat heb ik weliswaar goed onthouden, maar ik heb er de grootste moeite mee.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vertel zelf nooit een leugen, of althans niet bewust. Wat ik soms wel doe is dat ik stil blijf of de halve waarheid vertel. Ik verkort mijn zinnen om zo niet alles te hoeven vertellen en brei er geen andere woorden of leugens aan vast. Soms zeg ik ook wel dat mijn mening of gedacht er niet toe doet zodat ik helemaal niets hoef te vertellen. Of ik waarschuw dat mijn reactie wel eens iets kan zijn wat ze niet willen horen. Ook durf ik te vragen wat ze van mij zouden willen horen…
Naarmate ik ouder word leer ik er beter mee omgaan. Maar het is een lange weg om met leugens om te kunnen gaan. Als iemand aan mij vraagt te liegen, ga ik niet langer meer om met die persoon want ik blokkeer in mijn hersenen als ik het nog maar probeer om woorden te zoeken om een leugen te kunnen vertellen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik begrijp zijn verwarring. Eerst wordt mij verteld dat leugens verboden zijn. Nu moet ik liegen “om bestwil”. Maar wanneer is “om bestwil”? Ik kijk om my heen en mensen schelden elkaar uit en “flippen de midden vinger”, maar de waarheid zeggen is grof en onbeschofd?! Nou, dan maar liever stil zijn. 😉
LikeGeliked door 1 persoon