Autisme betekent voor de een iets anders dan voor een anders, wat geen verrassing zou mogen zijn. De officiële term voor autisme is ‘Autismespectrumstoornis’, en dat woord, ‘spectrum’, zorgt ervoor dat veel mensen in de war zijn wanneer ze zich een persoon proberen voor te stellen bij het woord autisme. Je kan jezelf een volwassene met autisme voorstellen die niet praat, snel boos wordt, bescherming draagt tegen zelfverwonding, en in een residentiële voorziening woont waar begeleiders deze persoon vooral veilig en in leven houden. Je kan jezelf echter ook een persoon met autisme voorstellen die aan de universiteit studeert, en wiens autisme subtiel genoeg is om te ontsnappen aan de aandacht van zijn medestudenten. Je zou zelfs kunnen zeggen dat autisme populair is. Zo vertelde Jerry Seinfeld, de Amerikaanse talkshowhost onlangs: “Ik denk dat ik, kort door de bocht, ergens op het spectrum zit”. En welk bewijs had hij dan voor zijn autisme? “Gewoon sociaal engagement is echt een strijd voor mij”, legde mijnheer Seinfeld domweg uit. Was dat maar het autisme waar wij, als ouders, de afgelopen jaren mee te maken hebben gehad en hebben geleefd.

J.B. Handley, vader van een zoon met autisme, in ‘Underestimated: An Autism Miracle’ (Skyhorse, 2021) (Eigen vertaling uit het Engels)