Binnenkort word ik uitgebreid getest op autisme, op advies van een psychiater. Dat zou héél veel verklaren. Al kan het ook gewoon lijken alsof ik autisme heb, vanwege mijn moeilijke jeugd en de hechtingsproblemen die ik toen ontwikkeld heb. Het is belangrijk dat ik eindelijk uitsluitsel krijg. Ik zou ook niet weten waarom ik me daarvoor moet schamen. Niemand is ‘normaal’.

Met de juiste diagnose kan ik het ook beter uitleggen aan mensen die me nu soms wat bot en onbeleefd vinden communiceren. Hopelijk betekent dat ook dat mensen zich iets meer aanpassen aan mij, zodat ik minder hoef te doen alsof. Het zou echt steek houden, ook op professioneel vlak. Ik ben goed in wat ik doe omdat ik heel goed in mijn werk kan verdwijnen.

Muziek is een obsessie, een hyperfocus, mijn hele leven. Het is het enige wat ik graag doe en waarover ik makkelijk praat. Handig wel. Het geeft mensen een houvast om met mij te communiceren: op zijn minst kunnen we het over muziek hebben. Mocht ik geen artiest zijn, denk ik dat het met mij soms lastig communiceren zou zijn. (…)

Ik ken de sociale regeltjes. Ik heb ze op afstand grondig bestudeerd. Soms zijn die handig – voor een vlotte communicatie of om iemand niet te kwetsen – maar ik zie vooral de fouten in het systeem. Iemand die die regeltjes perfect beheerst, kan die bijvoorbeeld ook gebruiken voor sluw en onoprecht gedrag. Misschien komt mijn absolute eerlijkheid soms wat onbeleefd over, maar je weet wel altijd perfect wat je aan me hebt.

Ikraan Mohamed Haji, zangeres, in ‘Hoe Ikraan vrede sloot met haar schaduw’ van Kristof Dalle, in Focus Knack (bij Knack Magazine) van 20 april 2022