Nu het nieuwe schooljaar is gestart, komen er in mijn mailbox meer vragen over leren, studeren, opletten, noteren, maar ook invloeden van buiten de school, zoals eten, slapen en energiebalans.  Kristien, moeder van een zoon met autisme en al een hele tijd lezeres van deze blog, stelt eerder een vraag over de overgang naar het hoger onderwijs.

Haar bezorgdheid gaat uit naar gezond blijven tijdens het academiejaar, omdat haar zoon op een studio gaat wonen. Ze schrijft dat haar zoon nu al mollig is, en dat ze heeft gelezen dat jongeren die voor het eerst studeren behoorlijk dikker worden.

Ze vraagt of ik vanuit mijn ervaring met hoger onderwijs en verder studeren, onder andere van huis weg, tips heb over hoe haar zoon gezond kan blijven, en toch nog van het studentenleven te kunnen genieten.

De overgang naar het hoger onderwijs is voor mij zeker een uitdagende periode geweest, en daar kwam nog bij dat ik ook vatbaar was (en ben) voor gewichtstoename en ongezonde leefgewoonten.

Sommige onderzoeken tonen ook dat autistische studenten in het algemeen iets meer aandacht besteden of moeten besteden aan voeding. Ik denk dat dit zowel voor over – als ondergewicht opgaat, maar dat er ook studenten zijn die er vermoedelijk geen last van ervaren of vrij gezond verder studeren.

Echt ondergewicht heb ik niet gehad, maar ik heb wel perioden gehad dat ik zeer weinig at. Andere perioden dat at ik dan weer teveel in verhouding tot mijn lichaamsbeweging.

Bij mij had dit te maken met een combinatie van factoren, zoals moeite met slapen (inslapen, uitslapen, wakker liggen, onregelmatig slapen), weinig lichamelijke activiteit en soms het gebruik van angstmedicatie en andere medicatie die mijn gewicht beïnvloedden.

Om te beginnen ervoer ik daar zelf last van, wat niet altijd het geval is bij andere autistische studenten. Ik had vooraf al een moeilijke relatie met voeding, in de zin dat ik er enorm tegenop zag (en zie) om er tijd voor te maken.

Ik had zelf al contact opgenomen met de studentenbegeleiding in het begin van mijn academiejaar om er zo vlot mogelijk en zonder veel pesten door te geraken en er zo vlug mogelijk van af te zijn.

In het midden van het jaar heb ik bij hen mijn aversie en last met voeding aangekaart. In mijn geval was het vooral dat ik geen overzicht had op wat er beschikbaar was, drempelvrees en blootstellingsangst om in het restaurant van de hogeschool te eten of gezonde voeding te kopen buiten de supemarkt die ik kende, en me bewust worden van het verschil tussen inname en verbruik van calorieën.

Mentorschap van een student in een hoger jaar, die me hielp om goede routines te volgen en geregeld te eten, hielp voor mij, naast gebruik van technologie om een overzicht te krijgen van wat ik at, hoeveel ik bewoog en goede gewoonten behouden. Voor mij was mindful leren eten, leren genieten van voeding en op tijd stoppen  belangrijk, naast studiebegeleiding om te zien dat ik positief bezig was met studeren.

Voor mij werkte dus vooral een combinatie van educatie, technologie, persoonlijke begeleiding, het ontwikkelen van routines en een mentor die me hielp sociale drempels te nemen en nieuwe omgevingen te leren kennen.

Mijn (eerder mollige) begeleidster bij de studentendienst van de hogeschool benadrukte wel dat ik gerust af en toe wel wat ‘ongezond’ mocht eten, dat ik me niet te strikt moest opstellen, omdat ik die neiging heb. Een pak frieten eten met studiegenoten, een large portie macadese of een flinke portie broodpudding als beloning mocht dus wel,

Ze bood ook aan dat een diëtist mijn voedingspatroon zou scannen, maar door mijn allergie aan diëtisten zag ik dat niet zitten.

Voor andere autistische mensen, zoals uw zoon, kan natuurlijk iets heel anders werken. Ik denk wel dat iedere autistische student op zijn of haar manier kan letten op een gezonde leefstijl en gewichtstoename voorkomen. Of die nu kiest voor maaltijdplanning, online tools of begeleiding, het belangrijkste is dat die stappen zet die bij hun passen en die hen kunnen helpen om gezond te blijven gedurende je studententijd.