In de rubriek ‘Wit of zwart, juist of fout’ in het tijdschrift Autisme Centraal van deze maand, stond bovenstaande stelling. In mijn volle planning is het er niet meer van gekomen een antwoord in te sturen, maar de stelling vond ik wel interessant genoeg om er later over na te denken.

Het is volgens mij om te beginnen onvermijdelijk last te ervaren en last te veroorzaken. Onze leven staat misschien zelfs in het teken van omgaan met lastige mensen en zelf last veroorzaken. Wat je ook doet, je veroorzaakt aan een of meerdere mensen last.

Dan gaat het vooral over grenzen, anderen die te dicht komen, die ‘mijn’ terrein opkomen … maar ook tal van andere zaken. We zijn nu eenmaal territoriumdieren. Vaak is er dan ook nog overlast zoals geluids – of geuroverlast. Waarvoor er Gemeentelijke Administratieve Sancties bestaan, of anders de OOTT-tactiek (‘oog om oog, tand om tand’).

Wat mij betreft heeft autisme op dat vlak een dubbele invloed. Aan de ene kant betekent autisme bij mij dat ik moeilijker of te laat aangeef wanneer iemand te ver gaat (en dan veel weerstand toon) en dat ik moeilijker de (subtiele) implicaties van bepaalde handelingen zie (en dus iemands terrein opga zonder dat aan te voelen), en dus vaker last bezorg.

Aan de andere kant kan dit bij mensen die dit ook ervaren en aansluiten bij mijn perceptie van autisme leiden tot begrip, of een beter contact met hen, en dus minder last. Ik ga de last die een autist mij bezorgt dus iets sneller kunnen plaatsen, en mogelijks ziet die ander ook in dat ik gewoon mezelf ben, en geen lastpost.

Doorgaans heb ik minder last van iemand anders’ autisme dan van iemand anders’ niet-autisme. Dat betekent niet dat ik in contact met mensen met autisme geen last zou hebben van hen. Het is moeilijk uit te maken of ik dan last heb van hun autisme of van gedrag als gevolg van stress, hyperactiviteit, angsten of een co morbide karakter -, gedrag – of persoonlijkheidsstoornis.

Ik merk wel dat ik vaker last heb van mensen zonder autisme in de omgang dan met mensen met autisme, maar dat de intensiteit van de last in het contact met autisten wel groter is.