“Wij autisten moeten leren doen alsof”, vervolgde hij en de moeder dronk de informatie in, die veel nuttiger was dan alles wat een professional haar kon bieden. “Ik maak bijvoorbeeld nog steeds niet echt goed oogcontact, tenzij het iemand is die ik heel goed ken.’

‘Je maakt juist geweldig oogcontact!’, zei de moeder.

‘Dat denk je maar!’ zei Cisco met een glimlach. “Maar ik houd je voor de gek. In werkelijkheid kijk ik naar een plekje rechts van je ogen. Dat werkt goed voor mij, en voor jou, want zo lijkt het alsof ik heel gewoon ben. Hoewel dat eigenlijk niet zo is.’

Zou Rowan op een dag ook kunnen ‘doen alsof?’. Zijn weg leren vinden in de van haaien vergeven wateren van de neurotypische mensheid zoals Cisco? Kunnen autorijden, een baan hebben, zelfstandig kunnen leven? Ik begon het gevoel te krijgen dat hij dat op een dag inderdaad echt zou kunnen.

Rupert Isaacson in De lange weg naar huis (Cargo, 2015)