Er heerst een epidemie van handelingsverlegenheid. In grote lijnen komt het erop neer dat de professional aarzelt om te handelen, terwijl de situatie er wel om vraagt. Bij dat alles klampen we ons vast aan de wetenschap, die ons zekerheid heeft beloofd. Uiteindelijk is het een probleem. Want door overal (extra) professionals bij te betrekken, creër je het gevoel dat de problemen de mogelijkheden van ouders en opvoeders overstijgen. Het maakt hen onzeker. Iedereen rekent erop dat de expert uitsluitsel brengt: hoe ga je om met een kind met autisme? Nochthans waren ouders en leerkrachten tot voor kort perfecte opvoeders. Ze mochten hun intuïtie en ervaring laten spreken. Vandaag moeten ze in de eerste plaats zelf expert zijn of anders elders expertise gaan zoeken.

Bruno Vanobbergen (Vlaams kinderrechtencommissaris) in Het kind van onze dromen (Uitgeverij Terra-Lannoo, 2014)