‘Lachen herinnert ons aan de absurditeit van het leven’
Ik zal echt nooit beweren dat autisme een en al pret en jolijt is, maar de boodschap die ik door het schrijven van dit boek wanhopig probeer over te brengen, is: er is absoluut niets mis met lachen. Het is in ons leven juist een uitermate belangrijke factor. Met andere woorden: lachen is oké – lachen herinnert ons aan de absurditeit van het leven en niet aan die van een individu. Juist door ‘lachwekkende’ gebeurtenissen beseffen we ineens dat de wereld een rare plek is. En dat geldt ook voor mensen en de heersende sociale regels.
Georgina Derbyshire in Mijn hoofd heeft het nogal druk vandaag: een moeder, een zoon en hun wonderlijke reis in de wereld van autisme (Lannoo, 2011)
Zo herkenbaar! Mensen lachen regelmatig hartelijk om wat ik zeg of doe. Zonder dat ik me bewust ben dat ik iets grappigs doe of zeg. Kennelijk wordt voor hen dan ineens een norm zichtbaar die ze eerder niet zagen en nu ineens dat de sociale regel een rare is. Of dat ik een rare ben, kan ook natuurlijk :).