Beste Sint,

Een brief schrijven zou wonderen doen. Het doet iets met een mens. Ook met mij. Niet alleen omdat ik nostalgisch terugdenk aan al die brieven die ik heb geschreven. Aan Mireille in Aix-en-Provence, aan Kätrin in Potsdam, aan Suzanne in New York, aan Liesl in Wenen.  Onze penvriendschap duurde nooit erg lang, enkele brieven hoogstens, de correspondentie verzandde meestal door mijn onbeholpenheid op vlak van emoties. Ik weet dat u, Sinterklaas, als bejaarde man, daar niet aan meedoet.

Aangezien er op elke postbus in mijn buurt een aanmoediging staat om naar u te schrijven, beste Sinterklaas, wil ik dat dan ook graag doen. Ik wil geen mail sturen, Sinterklaas, dat is te onpersoonlijk en bovendien kom ik de map 30+ en die wordt, weet ik uit goede bron, maar gelezen nadat alle kinderwensen zijn verwerkt.

Ik vraag me wel af of uw adres dat op de postbussen staat vermeld wel klopt. Voor zover ik vroeger heb geleerde komt u toch uit Spanje? En op de Belgische brievenbussen staat er dat u in de hemel woont. En ofwel bent u dan een zombie met een pied-à-terre in Spanje, ofwel is er iets mis.

Iets anders is dat u maar post zou ontvangen tot 1 december. Dat vind ik nou jammer, want het duurt mij een hele tijd vooraleer ik de juiste woorden vind. Ook vraag ik me af hoe ik kan weten welke klaas de echte is. Of zijn al die sinterklazen in de buurt, in de supermarkt en op het plein, gewoon mensen in uw dienst. Die voor u de zware en vervelende klusjes opknappen zodat u bij de mensen kan die het nodig hebben? En wat kan ik wel en niet vragen aan u, Sint? En hoe weet u precies hoe braaf of hoe stout ik ben geweest? Met al die vragen zit ik al jaren, weet u, ook als kind al, ik kon er uren over piekeren in bed.

Omdat mijn brief zeker zou toekomen, zet ik hem maar op mijn blog. Ik weet zeker dat Auti-Piet of Auti-Miet, mijn favorieten, blogs als deze lezen. Wie zou er anders al die jaren op 6 december iets leuks of lekkers hebben gelegd op mijn keukentafel? Niet de kabouters, de zwarte ridder of sneeuwwitje, Repelsteeltje of de Kerstman, de zeven geitjes of Klein Duimpje, die zijn volgens mij met heel andere dingen bezig.

Lieve Sint, ik zal het kort houden dit jaar. U heeft al zoveel werk, en moet al die vreselijke supermarkten langs, die daken vol zonnepalen en windmolens trotseren, … ik hoop vooreerst dat u, uw schimmel Mooi Weer Vandaag en uw pieten en mieten niet verongelukken. Zodat iedereen die op een of andere manier heel jong is gebleven u over de vloer krijgt. U past echt niet in het programma Spoed 24/7. Ze gaan u daar wel goed behandelen, maar uw baard zou eraf gaan, en een Sint zonder baard of met nep baard, dat kan voor mij echt niet. Ook een Sint zonder bril, een Sint die rookt of drinkt of dialect praat past niet in mijn beeld.

Lieve Sint (of hoort u liever Klaas), mijn verlanglijstje is lang, gedetailleerd en uitgebreid. Ik kan echt niet kiezen, en wil volgens mensen die mij kennen altijd veel te veel maar uiteindelijk kom ik toch tot drie wensen. Ze zijn misschien een beetje algemeen maar bij mijn brief heb ik een bijlage gestoken van vijfentwintig bladzijde met alles wat ik voor mezelf en wie ik lief heb graag zou willen.

Het liefst van al zou ik hebben dat iedereen zijn verstand terug kreeg, veel mensen zijn die immers kwijt geraakt onderweg in het leven. Met verstand bedoel ik zowel gevoelens als verstand om te redeneren, en ook het besef dat mensen die autistisch denken ook best goed kunnen zijn. Ten tweede wens ik dat elk van ons drie dromen mag zien uitkomen, tenzij die het goed leven van de ander in de weg staat natuurlijk. En ten derde wens ik dat ik nog een aantal jaar brieven mag schrijven aan u, Sinterklaas, en heel misschien later bij u aan huis mag komen. Waar dat ook moge zijn. Hieronder een foto van uw brief. In bijlage ook de lijst van wensen, een doosje chocolaatjes voor Piet en Miet en een bontje wortelen voor uw Paard.

Groetjes, Tistje.