Martha is mijn partner in ons auto herstel bedrijf en we werkten de meeste dagen samen. Maar doorheen ons huwelijk waren er dagen waarop zij ’s morgens niet kon opstaan.  Ik wenste natuurlijk altijd al dat zij niet zo triest was, maar haar gevoelens konden me niet neerhalen. Het betekende gewoon dat zij die dag niet mee kon.  Op mijn autistisch-onbewuste manier nam ik de wereld en andere mensen gewoon zoals ik ze vond en liet ze zijn. Nu realiseer ik me hoe autisme ons samenhield.

Na mijn TMS keerde die hele dynamiek zich om. Toen Martha in haar depressieve periode zat, kon ik niet langer mijn bed uitspringen en aan de slag gaan. Zodra ik op was, overweldigde paniek me over haar triestheid en begon ik mezelf ook triest te voelen en vroeg ik me af wat ik ging doen. Net als haar begon ik te voelen dat ik niet meer aan de slag kon, en begon ik mijn leven als een mislukking te zien.

Martha was lang niet de enige die ik anders begon te zien. Door mijn hervonden kracht aan perceptie leken zoveel mensen om me heen veranderd dat ik me verloren begon te voelen. Eerst was er dat verdriet thuis, dan leken de mensen die ik had leren kennen in mijn bedrijf en het dagelijks leven zo anders geworden. Natuurlijk waren zij dezelfde gebleven, ik was degene die was veranderd.

Vrienden verliezen doet natuurlijk pijn, en zelfs nu ik dit schrijf blijft de pijn. TMS nam mijn emotionele onschuld weg, en dat stemt mij nog steeds triest. Maar een deel van de kost van emotioneel slimmer worden was mensen zien zoals ze werkelijk zijn, en niet zoals ik door mijn autisme dacht dat ze waren.

Over mijn zoon met autisme, Cubby, dacht ik niet anders, maar ik zag zijn plaats in de wereld wel op een andere wijze. Telkens ik hem zag dingen doen, mensen tot vervelens toe vertellen over zijn passies, realiseerde ik me dat ik me even onbewust was geweest over mijn autistisch gedrag – misschien zelfs erger. En misschien was ik op een of andere manier nog steeds ergerlijk.

John Elder Robison in Switched On (Oneworld Publications, 2016). Waarin John Elder Robison, voormalig autist, via een proefonderzoek met transcraniële magnetische stimulatie zijn autisme experimenteel liet behandelen. Het boek laat zowel de negatieve als positieve kanten van de stimulatie zien. Dit fragment is in eigen vertaling.