‘Grauwe huid en geprononceerde wallen’ … autisme en moeders
Ik weet niet of autistische kinderen een kenmerkend uiterlijk hebben, maar na jaren van schoolbijeenkomsten geloof ik wel dat hun moeders dat hebben: een wat grauwere huid dan de gemiddelde vrouw van haar leeftijd, iets geprononceerdere wallen onder haar ogen, een glimlach om haar lippen terwijl haar ogen nerveus in het rond schieten en ze zich afvraagt wat er nu weer zal kunnen gebeuren. Ze is soms trots, soms geamuseerd. Ze is nooit echt ontspannen.
Judith Newman in ‘Voor Siri: een jaar uit het leven van een autistische jongen’ (Overamstel uitgevers, 2017)
Tistje 
Ik heb het boek in Nederlandse vertaling via de plaatselijke bibliotheek gelezen. Toegegeven, ook wel door de heisa die de ronde doet op sociale media rond het boek. Het bleek voor mij een positieve verrassing, het is zeker geen boek dat ik zou afraden te lezen (anders dan bv Autipower) en ik heb getwijfeld om het op mijn blog te bespreken, maar het was daarvoor net iets te rommelig vertaald.
Bij het lezen herkende ik veel, en voelde ik ontroering. Ik kan me voorstellen dat ouders met een kind met moeilijk interpreteerbaar gedrag in een isolement komen en daardoor ouder worden, omdat ze er alleen voor staan, door vermoeidheid. En het is nu eenmaal zo dat huwelijken sneuvelen omdat ze zo onder druk staan door reacties van buitenaf. Ik vind het, ook bij het lezen van dit boek, niet terecht om de ouders een waslijst gebreken te verwijten. Hoogstwaarschijnlijk zouden u en ik hetzelfde doen in soortgelijke situaties.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb dit boek gelezen en ik vond het walgelijk. Ik vindt het sneu voor autistische kinderen dat zij als zo’n last worden ervaren. Dat Mama vroegtijdig oud wordt omdat haar kind “anders ” is. De huwelijk van Mama en Papa is ook gesneuveld onder de last van zo’n kind…. Vreemd. Dat hun kind misschien angstig is omdat hij precies weet dat hij niet goed genoeg is voor zijn eigen Mama en Papa en dat hij niets anders is dan een waslijst gebreken.
LikeLike
haha, ja de wallen dat kennen we, en de rest is herkenbaar als ASS mama met een ASS zoon – maar dat ‘zie’ je niet aan ons hoor – dat we ASS hebben…
LikeLike
De grauwe huid, de wallen die zie je zelf niet snel…wellicht dat het anderen eerder opvalt. Maar wordt het dan wel door die anderen die het wel opvalt in verband gebracht met het zorgen voor een kind met autisme? Ik denk het niet, evenmin de forse lichamelijke klachten door chronische overbelasting zoals hart- en vaataandoeningen, hoge bloeddruk, gewrichtsontstekingen. In al die 35 jaar dat ik zorg voor mijn zoon met autisme was er slechts een hulpverlener/psycholoog die mij vroeg ”En moeder van…,hoe gaat het met u?”
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar. Gisteren nog een lippenstift gaan kopen om er een beetje frisser uit te zien 😊
LikeGeliked door 1 persoon