Sociale robots en andere antropomorfe technologie, zoals bijvoorbeeld Siri, zijn initieel beloftevol om interacties op het niveau van een persoonlijke relatie met mensen met autisme mogelijk te maken.

Bepaalde studies geven aan dat sommige mensen met autisme de interactie met robots verkiezen boven menselijk gezelschap, als zij de keuze krijgen. Andere studies hebben uitgewezen dat mensen met autisme beter reageren op de glimlach en andere gelaatsuitdrukkingen, zich langer kunnen concentreren en op andere wijze sociaal beter kunnen omgaan met robots dan met mensen.

De reden waarom bepaalde mensen met autisme kiezen voor contacten met antropomorfe robots is onduidelijk. In elk geval is er een potentieel van therapeutische robots voor jonge en oudere mensen met autisme. Zelfs al is de vriendschap met robots hetzelfde zijn als het gebruik van ‘Monopoly-geld’ om de waarde van geld te leren. We mogen de betekenis van vriendschap voor mensen in het algemeen en met autisme niet onderschatten, evenmin als de kans die bepaalde robots bieden aan bepaalde mensen met autisme om hiervan te genieten.

Alexis Elder in ‘Robot Ethics 2.0: from Autonomous Cars to Artificial Intelligence’ (Oxford University Press, 2017)