‘Is beredeneerd niet intelligenter dan op het gevoel?’ … autisme en spontaniteit
Mensen in mijn omgeving die niet autistisch zijn, noemen mijn gedrag vaak robotachtig, maar volgens mij lijkt hun gedrag eerder net opvallend robotachtig. Hoe slecht ze zich ook voelen of hoe slecht hun dag ook is, ze herhalen op een of andere manier ‘Het gaat goed met mij. Hoe gaat het met jou?’. Dat lijkt me niet bepaald menselijk. Als mensen zeggen dat ik als een robot ben, of dat ik niet slim ben, is dat omdat mijn emoties vooral beredeneerd zijn, omdat ik niet weet hoe ik mij kan inleven. Voor de meeste mensen lijkt het of ze eerst moeten invoelen en pas dan, veel later, erover nadenken. Ik hou niet van het idee emoties belangrijker te vinden dan denken. Volgens mij moet je als verstandig mens eerst denken en dan voelen. Is beredeneerd reageren dan niet meer intelligent dan op het gevoel reageren?
Een citaat van een volwassene met autisme geciteerd door Dr. Marlo Payne Thurman (University of Northern Colorado, VS) uit haar eigen onderzoek gepubliceerd in het boek ‘Autism is the Future: the evolution of a different type of intelligence’ (Future Horizons, 2019)
Tistje 
De auteur heeft niet ongelijk. Het is meestal verstandig om eerst na te denken en dan te reageren op gebeurtenissen. Helaas gaat het leven heel erg snel en soms moet men snel ( kunnen) reageren. In mijn opinie zijn emoties juist daarvoor bedoeld – een snelle reactie op een onverwachte situatie . Het gebeurt vaak dat ik nog steeds nadenk, terwijl mijn medemensen al lang hebben gereageerd. Dan blijft er niets anders over dan doen alsof….
LikeGeliked door 1 persoon
Het meest praktisch in het onvoorspelbare leven, waar snel en met sociaal gevoel reageren hoog gewaardeerd worden, is een combinatie van de twee manieren van reageren. Eerst snel en slordig, maar op tijd en sociaal-emotioneel wenselijk. En daarna, na wat bedenktijd, doordacht.
Alhoewel het de neiging van sommige mensen met autisme is om alleen op de laatste manier te reageren (langzaam en logisch) is de eerste manier aan te leren (te oefenen). Een trucje is om te zeggen ‘Goh, dat is een goede vraag, laat me daar even over nadenken om een goed antwoord te kunnen geven’. Je reageert dan wel direct, maar niet met iets waaraan je veel denkkracht verliest of waarvoor je inlevingsvermogen nodig hebt.
Het is dus geen kwestie over welke manier van reageren beter is (natuurlijk is ‘rustig doordacht’ vaak beter dan ‘snel op gevoel’ ;-)). Reageer op de manier die een bepaalde omgeving van je verwacht. Ben je in een wetenschappelijke omgeving of een klooster, dan wordt iets langer nadenken op prijs gesteld. Kom je iemand op straat toevallig tegen, dan wordt spontaan reageren op prijs gesteld.
Maar je kunt er ook voor kiezen om gewoon overal en altijd jezelf te zijn en op jouw wijze reageren (je niet aanpassen), maar dan moet je wel sterk in je schoenen staan (sociale uitsluiting kunnen accepteren). Al maak ik mezelf nooit zo druk over uitsluiting door mensen bij wie ik toch niet aangesloten wil zijn 😉
LikeLike