Is het idee dat autisme echt is, in je hersenen en in je genen, niet juist de reden waardoor het werkt als diagnose? Kunnen we concepten die zo beladen zijn met betekenis eenvoudigweg opgeven? Moeten psychiaters, eerder dan praten over neurologie en hypergeconnecteerde hersenen, toegeven dat er eigenlijk nog niet veel geweten is over autisme, en dat het misschien slechts een containerbegrip is voor verschillende, waarschijnlijk niet gerelateerde onderliggende biologische werkelijkheden?

Kristien Hens in Dynamieken van autisme. Een ethisch-filosofische reflectie (Gompel-Svacina, 2020)