Voor een schrijfwedstrijd een paar weken geleden probeerde ik een gedichtje te schrijven rond Covid-19.

Ieder heeft thans ‘corona’
Covid-19, het Virus of hoe het ook heet.
Ieder had het, ieder wacht het,
Of heeft het nu (nog niet) beet.

Dafalgan en wc-papier worden verorberd,
Niet bij grammen maar bij het pond
En men geeft de mondmaskers
Vlijtig door, van mond tot mond

Heel het economisch leven
Staat, blijft het wangedrag zo gaan, echt stil
En de bevolking wordt stilaan echt zot
Op straat en strand tegen elkaar roepend: blijf in uw kot

En de Chinese ‘griep’(sic)-bacil
Deze uiterste kleine gele wezens
Werken samen, zo gaat de roddel toch,
Met de adembenemende wraak
Van de 5G-Maffia, Big Pharma en strijders voor de introverte zaak

Wie nu echt niet mag stoppen met werken,
De ambulanciers, verzorgenden en de rest, zie hen gaan
Door de straten schieten zijn
Als meteoren langs hun baan

Toen de televisieploeg een gezin wou filmen,
Op bezoek in hun quarantainekot,
En de regisseur zei: dit gaat beslist viraal
Werden zij terstond berispt oor viroloog Van Ranst en de politie,
En keerden ze terug, zonder goed verhaal.