Regelmatig krijg ik korte en langere brieven van lezers die graag hun opinie over onderwerpen die verbonden zijn aan autisme ventileren. Aangezien dit mijn blog is, ga ik meestal niet in op de vraag of die brief ook kan verschijnen op Tistje. Dit keer maak ik een uitzondering, voor de Nederlandse lezeres Anne-Fien. Natuurlijk met haar toestemming.

Beste Sam,

Ik vind het zo moeilijk om informatie te vinden over echte problemen en voordelen van het leven met ASS of autisme. Of om informatie te vinden die mensen met ASS serieus behandelt, met waardigheid en begrip. 

Ik mis vooral informatie die verhelderend is over empathie en maskeren – twee problemen die zo vaak verkeerd worden voorgesteld in artikels, in boeken of in lezingen van buitenstaanders (psychologen/ouders/leraren). Autistische mensen hebben volgens mij op een zeer eigen manier empathie en kunnen goede vrienden, echtgenoten, ouders zijn. Alleen moeten die vrienden, echtgenoten en ouders er rekening mee houden dat die empathie en die vriendschap anders verloopt, en dus weten dat hun geliefde autisme heeft.

Als een probleem niet duidelijk wordt gecommuniceerd door alleen non-verbale geluiden die voor een autist moeilijker te decoderen zijn, hoe kan die autist dan weten wat u precies bedoelt? Non-verbale communicatie met een autist is als het schrijven van een briefje aan een blinde en dan klagen dat h/zij de ondertoon verkeerd heeft begrepen.

Als je wil communiceren met een autist, doe het dan op een begrijpelijke manier. Maskeren is vreselijk vermoeiend, daar ben ik het absoluut mee eens, niemand kan dat de hele dag door doen. Maar om te overleven moet het helaas meer dan we zouden willen.

Neurotypische mensen staan immers bekend in het verkeerd interpreteren van autistische gezichtsuitdrukkingen en geven vervolgens de schuld voor hun eigen fout aan de autist door hem/haar een niet-bestaande negatieve gezichtsboodschap toe te wijzen.

Waarom? Waarom niet geloven wat die autistische persoon zegt in plaats van erop te staan ​​hoe hij/zij het zegt. Paradoxaal genoeg helpt Covid-19 in deze meer dan ooit gedacht. Het dragen van een gezichtsmasker is volgens mij een ongelooflijke vrijheid. Niemand kan mijn gezichtsuitdrukking immers nog verkeerd interpreteren. Laten we dus hopen dat de gezichtsmaskers voor altijd blijven. Zodat we niet meer of minder moeten maskeren.

Bedankt om deze brief te lezen (en eventueel te delen op je blog) en nog veel inspiratie voor je ontzettend goed geschreven blog en boeken.

Met vriendelijke groet

Anne-Fien, Nederlandse vrouw met autisme