Als er iets gevierd mag worden, als er meer dan één dag mag besteed aan mag worden, dan is het wel een van de oneindig veel vormen van liefde. Dat hoeft niet beperkt te worden tot een dag als vandaag, Valentijn, maar waarom zou vandaag geen aanleiding kunnen zijn? Een aanleiding om dat norse gemurmel over geld of goederen opzij te zetten, en de mensen, dieren, dingen of dimensies die je graag hebt in het voetlicht te zetten.

Helaas gaat het op een dag als vandaag vooral over hoe moeilijk het is om de ware te vinden, om iemand te vinden die jou accepteert. Over vergeefse pogingen in daten, op datingsites, al dan niet gericht op mensen met autisme. Op dat soort websites wordt je als autist dan even op een hoopje gegooid worden met anderen met een handicap, beperking of chronische ziekte. Niet dat het op Tinder zoveel beter is, hoor ik elders. Ik heb er zelf geen ervaring mee.

Autistische mensen zijn daar niet zo veel mee bezig, lees ik dan weer in een van de vele groepen op sociale media waar geventileerd wordt over autisten en autisme. Autisten willen het liefst alleen zijn, hebben niet zo vaak behoefte aan contact, zijn niet rijp voor relaties, laat staan intimiteit of seksualiteit.

De autistische mensen die uitdrukkelijk laten weten dat ze daten en op zoek zijn naar liefde, zijn het daar natuurlijk niet mee eens. Alleen weten ze echt niet waarom het maar niet lukt. ‘Ik ben nu eenmaal heel direct en zeg waar het op staat, zonder mijn gedachten te verbergen. En ik ben helemaal niet zo oud als mijn leeftijd doet vermoeden. Emotioneel val ik op jongere mannen, het liefst niet te mollig, en met veel ambities in het leven. Ook al besef ik dat het zo lastig is om iemand te vinden die echt aansluit bij wie ik ben. Misschien heb ik gewoon te weinig relationele mogelijkheden.’

‘Het moeilijkste in de liefde, als autist, vind ik dat het botst met de innerlijke drang om net iets meer op zekerheden vooraf te rekenen dan anderen, zonder autisme. Ook al beweren we bij hoog en laag dat we niets voorbereiden en geen hokjes hebben, we willen altijd wel iets meer dan anderen de omgeving rond ons controleren’, liet een autistische man me onlangs weten via mail.

Vanzelfsprekend zou een dag als Valentijn de perfecte gelegenheid moeten zijn om liefde als iets heel breed te zien, eerder dan alleen bepaalde soorten liefde aandacht te geven. Liefde als vriendschap, als genegenheid voor mensen, dieren, dingen om je heen, dichtbij of veraf, uitgesproken of eerder in gedachten. De hiërarchie die volgens sommige mensen bestaat in de liefdesvormen, is volgens mij toch zeer relatief.

Een boeketje bloemen, een setje lingerie, een dineetje aan zee, een workshop ‘tango’ of een doosje bonbons geven aan iemand waar je mee samen leeft, dat kan mooi overkomen, maar liefde is voor mij toch eerder iets van dag per dag. Iets dat in voorlopigheid wordt bevestigd in elk ogenblik, op oneindig verschillende manieren. Daarom verdient elke dag liefde.