Af en toe spreek ik mezelf toe. Niet steeds hardop, soms binnensmonds, soms in mijn hoofd. Af en toe vermanend, meestal bemoedigend, altijd constructief. Daar zijn wellicht heel plausibele verklaringen en goed klinkende theorieën rond te verzinnen.

Ik lees er niet vaak over in boeken of op blogs van autistische mensen, dus ik vermoed dat het niet iets typisch autistisch is. Het helpt mij soms, en soms ook niet. Het hoeft jou als lezer niet te helpen. Enkele van de mantra’s die ik gebruik zijn deze:

• Ondersteuning, begeleiding, therapie, hulp krijgen is niets om me over te schamen
• Geen manier van functioneren is beter dan een ander
• Het is nooit alleen mijn fout of die van een ander dat het moeilijk loopt
• Ik heb mijn eigen waardevolle talenten
• In mijn privé-leven mag ik zijn wie ik ben. Elders probeer ik rekening te houden met anderen
• Het helpt niet om mij te meten aan ‘succesvolle’ autisten of anderen die het ‘goed’ doen
• Ik ben meer waard dan mijn verdienvermogen of zelfredzaamheid
• Wat ik denk, ervaar, voel is werkelijk van mij

Het kan misschien een inspiratie zijn om zelf zoiets te maken. Of ook helemaal niet. In korte of in lange zinnen. In zwart/wit of vol met kleurtjes. Met gebruik van je tablet of gewoon met potlood of pen op een blad papier. Wil je ze delen met mij of op een van de social media pagina’s van Tistje? Goed idee! Wil je er liever niet van weten? Ook prima. Wat er ook van zij, maak er een aangename zondag van.