Ik was heel blij toen het een naam kreeg waar ik tegenaan liep. Ik zie de diagnose als een soort sleutel. Die opent mogelijkheden om te herkennen en accepteren wat er vanbinnen gebeurt en er vervolgens mee om te gaan. Voordat ik de diagnose ASS kreeg, heb ik heel veel hulpverlening gehad waar ik niets mee opschoot. Ik had last van stemmingsproblemen en was somber, op het suïcidale af, omdat het leven aldoor niet lukte. Toen het diagnosetraject leek uit te komen op autisme heb ik mezelf afgevraagd: wat wil ik liever horen? Dat ik autisme heb (een levenslang lot) of dat het niet zo is? In het laatste geval zou ik nog steeds geen antwoord hebben. Daar was ik waarschijnlijk heel verdrietig en heel somber van geworden. Voor mij was het een ontroerende bevestiging van iets wat mij al langer beperkte of tekende. Ik ben er dus blij mee. Belangrijk is dat de diagnose een label is waarmee je hulp en begeleiding kunt krijgen, maar nóg belangrijker is het bijpassende wasvoorschrift; hoe ga je ermee om? Het was een heel proces om te begrijpen wat het inhoudt. Mijn zelfinzicht blijft groeien, nog elke dag.’

Annemiek, vrouw met autisme, op Geef me de 5.nl als antwoord op de vraag ‘Maakt het een verschil om de diagnose te hebben?’