Als de vergadering begint, probeer ik als een van de eerste op mijn gewoonlijke stoel te zitten. Als ik elders moet zitten, voelt dat onveilig. In die zin dat het niet lijkt op de vorige vergadering en een volledig nieuwe situatie is. Ik geef betekenis aan een situatie door alle details samen te bekijken, niet in zijn geheel maar als een opsomming van al die details. Eén van die details is de plek waar ik zit. Als ik daar zit, is het ‘de vergadering van maandag’, en als ik anders zit, moet ik eraan wennen. Dan moet ik vooral wennen waar ik zit, en kan ik minder luisteren naar wat er gebeurt op de vergadering.

Het blijft wel zo dat ik voor de meeting moeilijk rustig aan iets anders kan werken. Ik moet dan aan honderd dingen denken voordat ik de meeting zaal kan binnenwandelen. Tijdens de vergadering kan ik denken dat ik rustig ben, maar ik voel dat mijn spieren enorm opgespannen zijn. Een autist kan ook een grote troef zijn op een vergadering. Ik kan heel creatief en buiten de lijntjes kan denken en ik ben goed in patroonherkenning. Als er tijdens een vergadering wordt gevraagd van hoe kunnen we dit oplossen, komt er meestal vrij snel een idee in mijn hoofd. Dat is wel handig. Ik heb ook het archief van de voorbije jaren in mijn hoofd zitten, dus ik weet wat ze al geprobeerd hebben. Als die meeting voorbij is, voel ik het wel ineens. Tijdens de meeting heb ik genoeg adrenaline, of ik mag een nieuw idee voorstellen en ben ik heel blij. Als ik dan buiten kom, zakt mijn energie enorm. Dan moet ik tien minuutjes uit het raam staren vooraleer ik verder kan.

Elise Cordaro, vrouw met autisme & ADHD en auteur van Anders gaat ook … hoe ik functioneer met autisme en adhd, in De Wereld van Sofie op VRT Radio 1 op 19 oktober 2022