.

Dit seizoen ben ik begonnen als scheidsrechter. Ik vind het tof om te doen, ik werk graag met jongere kinderen. Mijn autisme is niet meteen een probleem als scheidsrechter, ook al mis ik fijne motoriek en heb ik het moeilijk met wie roept of zich druk maakt. Je moet ook niet te dicht bij mij komen of me beginnen te duwen. Daar heb ik het lastig mee. Maar het loopt zeer vlot. Ik neem weleens een verkeerde beslissing, maar dat doet elke scheidsrechter. Voor mij ligt mijn autisme alvast niet echt gevoelig. Ik schaam mij er niet voor. Al besef ik zeer goed dat ik mijn beperkingen heb. Het heeft volgens mij zin om langs de kant te blijven staan. Ook niet in het gewone leven. Ik weet nog niet wat mij interesseert of wat ik later wil worden. Veel jongeren met een handicap durven niet te sporten. Ze vrezen dat de anderen zullen lachen met hun overgewicht. Of dat ze de sport niet kunnen betalen omdat ze uit een achtergesteld gezin komen. Mijn boodschap is dat je niet bang moet zijn, je moet die drempel gewoon nemen en dat valt alles best mee. Ik ben niet beschaamd om wat ik doe of ben. Integendeel, hier ervaar ik respect om wat ik doe, als speler en als scheidsrechter.

Seppe Windels (17), scheidsrechter (met autisme), in Het Nieuwsblad van 24 november 2022