Hoi, ik ben Cyriel. Ik wil graag mijn ervaringen vertellen over mijn leven als man met autisme, hoe ik de wereld begrijp. Het voelt soms alsof ik een bijzondere kaart van het leven heb gekregen, met kleurrijke uitdagingen en mooie momenten.

Op school deed ik het goed met mijn studies, maar omgaan met andere mensen en emoties is altijd lastig geweest. Ik heb me vaak afgevraagd hoe ik dieper contact kan maken met anderen en hoe ik beter kan begrijpen wat mensen voelen. Soms voel ik me een beetje anders dan anderen, maar ik heb geleerd dat het oké is om mezelf te zijn, met al mijn eigenaardigheden.

Het maken van vrienden en relaties is als een ingewikkeld raadsel voor mij. Sociale dingen zijn soms een beetje verwarrend. Hoewel ik mijn eigen gezelschap fijn vind, hoop ik wel dat ik ooit iemand vind met wie ik echt goed kan praten en die me begrijpt. Het idee van trouwen lijkt mooi, maar ik vraag me af hoe ik dat voor elkaar ga krijgen. Het begrijpen van gevoelens is een leertraject die nooit stopt.

Soms weet ik niet wat ik moet zeggen of doen als iemand zich blij, boos of verdrietig voelt. Ik herinner me een keer op vakantie dat mijn moeder over een grote tak struikelde tijdens het wandelen in de bergen en ik wist pas na een tijdje hoe ik moest reageren. Maar ik geef niet op; ik wil beter worden in het begrijpen van non-verbale signalen zoals oogcontact en glimlachen wanneer het goed uitkomt.

Ik heb ook ontdekt dat ik mijn eigen rituelen en bewegingen heb, wat me helpt om kalm te blijven. Het voelt soms alsof ik me in mijn eigen wereldje kan terugtrekken en dat ontspant me. Het begrijpen en accepteren van deze gewoonten heeft me geholpen mezelf beter te begrijpen en me minder te schamen.

Mijn zintuigen zijn ook bijzonder gevoelig voor wat onverwacht op me afkomt. Achtergrondgeluiden, zeker als ik ze niet verwacht, kunnen soms heel storend zijn en me afleiden van waar ik mee bezig ben. Daar vind ik vreselijk irritant. Net zoals ik me moeilijk kan beheersen als mensen te moeilijke woorden gebruiken. Ik werk hard om me te concentreren, maar soms voelt het alsof de wereld me steeds wil overdonderen met lawaai, licht en geuren. Het is een zoektocht om rust en focus te vinden te midden van alle prikkels en onzin.

Routine geeft me stabiliteit, en ik houd er echt niet van als dingen plotseling veranderen. Ik word soms razend als mensen verwachten dat ik alles zomaar laat vallen en me met hun eigen kleine zorgen moet bezighouden. Maar ik heb geleerd dat ik me kan aanpassen, zelfs als verandering moeilijk is. Ik groei en leer elke dag, en dat is belangrijk.

Ik heb ook iets waar ik echt van hou: “Doctor Who.” Het is niet zomaar een hobby, het is als een gids die bij me is, die me altijd begrijpt. Ik kan me erin verliezen en het voelt vertrouwd. Mijn reis op het autismespectrum is als een schilderij met veel kleuren. Ik blijf leren en groeien, met inzichten en kracht die me vooruit helpen. Hoewel het pad soms hobbelig is, ben ik vastbesloten om mijn verhaal te blijven schrijven, stap voor stap.