Dagelijkse schrijfopdracht

Wat is het belangrijkste dat je altijd bij je draagt?

Bekijk alle reacties

Het belangrijkste wat ik bij mij draag, hangt grotendeels af van wat ik op dat moment van plan ben. In het verleden heb ik op deze blog al een paar geschreven over dit thema, zoals in “Welke dingen ik altijd bij me heb?”, en “Mijn rugzak, mijn leven“.

Uit die artikels wordt duidelijk dat ik veel te veel bij mij draag, en ik het moeilijk vind om hoofd – van bijzaken te onderscheiden als het gaat om wat ik bij me draag. Dat is na al die tijd nog niet zoveel veranderd. Ik probeer mijn rugzak nog altijd zo licht mogelijk te maken, om mijn rug te sparen en ingeval van diefstal zo weinig mogelijk te verliezen, maar toch lijk ik volgens mijn liefste bij elk vertrek nog steeds klaar voor een zesdaagse trektocht terwijl ik nauwelijks een halve dag onderweg ben. Geloof me of niet, ik doe hard mijn best om mijn rug zo weinig mogelijk te belasten, en ik gooi regelmatig alles eruit om opnieuw te bedenken wat nu echt nodig is.

In de eerste plaats neem ik praktische en dagelijkse spullen mee, zoals mijn smartphone, oplader en powerbank, de sleutels van mijn huis (en fiets of auto, indien nodig), en natuurlijk een portefeuille met wat cash en alle kaarten die nog niet op mijn smartphone in een handige app kunnen. Verder neem ik spullen mee met emotionele waarde, zoals een foto van mijn liefste en een geluksbrenger. Ook middelen om mijn geheugen te ondersteunen en verveling creatief om te zetten, neem ik mee, zoals een notitieboekje, tablet, ereader, boek of tijdschrift, en natuurlijk wat schrijfgerief. Tot slot neem ik ook iets mee om te overleven, zoals een pakje zakdoekjes, noodmedicatie, drinken, een flesje water en iets te eten. Ingeval ik ergens moet wachten of opgesloten raak in een lift, bus of trein.

Wat ik mee heb, in mijn rugzak of in de zakken van mijn broek of jas, zegt wel iets over wie ik ben, en hoe ik leef op dat moment. De praktische items, zoals sleutels en telefoon, en persoonlijke bezittingen, al dan niet met emotionele waarde, vormen voor een groot stuk een verlengstuk van mijn identiteit. Het verbaast mij telkens hoe mensen meer dan een kilometer van huis kunnen zijn met enkel hun portefeuille en sleutels op zak, of zelfs alleen met hun smartphone.

Ik merk wel steeds vaker dat ik, ondanks dat technologie mijn leven steeds meer digitaliseert, nog vaak tastbare verbindingen met mijn herinneringen en mensen onderweg meeneem. Op momenten dat het er echt toe doet, faalt technologie jammerlijk, heb ik al vaker dan ik zou willen gemerkt, is ook die reserve batterij op, is er geen stroom voorzien op de trein of bus, is er onvoldoende of geen wifi of wordt de verbinding geblokkeerd door gebouwen. Op zo’n momenten slaan sommige mensen in paniek, terwijl ik merk dat bepaalde voorwerpen die ik met mij meedraag mij soelaas bieden. Ze geven mij een gevoel van comfort en identiteit, bieden mij troost van herinneringen aan mensen die ik graag of lief heb, en de mogelijkheid om me bezig te houden en om niet in paniek te slaan.