Onderwaterliefde. Dat is het. Ik steek mijn hoofd onder water, waar het leven sloom is. Wat beweeg, dat drijft of zweeft. Het heeft tijd. En wat niet is, is niet. Of is gewoon water. Mijn gedachten vertragen. Het klotsen van golven geeft me rust. De stroom omhelst me. Dof zijn mijn oren. Ik ben dicht. Hier wil ik zijn. Als mijn hoofd weer boven water komt, klinkt alles schel. De wereld is een propvol zwembad. De galmende drukte doet mijn hoofd weer onder water gaan. Mijn zee, dat zijn mijn auto’s. Groot en klein, maar allemaal dezelfde vorm. De wielen draaien allemaal tegelijk. Zonder begin, zonder einde. Geen punt. Sierlijk simpel mooi.

In mijn hoofd ga ik onder water: de wereld van een zesjarige jongen met autisme / Hind Fraihi (Manteau, 2015)(zie ook het artikel ‘De wereld door de ogen van mijn autistische zoontje van zes’, in De Morgen)