In de tijd dat ik nog met mensen met autisme werkte, had ik collega’s die altijd over ‘hun’ en ‘zij’ spraken. Dat is voor mij storend: alsof ‘wij’ van een andere planeet komen of zo. We zijn allemaal mensen, sommige mensen hebben autisme en sommige niet. Het is discriminerend vind ik om een groep mensen met ‘die autisten’ aan te spreken. Alsof alle mensen met autisme hetzelfde zijn. Ik heb overigens geen last van het woord autist. Ik vind dat ik een autist ben. Ik ben Marije en ik ben autist. Ik persoonlijk heb er geen last van omdat het feit dat ik autist ben iets zegt over de manier waarop ik informatie verwerk: het zegt verder niets over hoe ik ben.

Marije van Dongen – Dramaqueen of gewoon autisme: mijn leven voor en na de diagnose (Maklu, 2014) (zie ook het leesverslag van dit boek in mijn boekenrek en het interview Vijf vragen aan … Marije van Dongen op deze blog)