In mijn loopbaan heb ik vooral ondervonden dat de meeste conflicten niet ontstaan met werkgevers of organisaties buiten de werkvloer, maar steeds in de context van emotionele banden met collega’s. Emoties op de werkvloer lappen het mij steeds weer.

Intussen ken ik veel mensen die dezelfde sterkten hebben als ik. Sterkten die aan autisten worden toegeschreven, maar die ook bestaan bij mensen die geen autisme hebben. Toch geraken zij, anders dan ik, hogerop, in beter betaalde functies. Anderzijds lees ik ook, met spijt, dat gevoeliger autisten, met precies mijn mogelijkheden, weeral eens afgedankt worden.

Het troost me dan in mijn kantoor een blik te werpen op wat ik allemaal gerealiseerd heb, op de landkaart met landen waar ik ben geweest, op het bord met mensen die met mij op de foto wilden. Mijn schijnbaar onblusbaar verlangen om moeilijkheden te overwinnen, om erbij te willen horen, om te werken aan een organisatiedoel, om meer geld te willen verdienen, telkens weer, dat heeft me gebracht tot hier, waar ik ben. Dat is mijn drijfkracht.

Peter Schmidt, Duits geofysicus met autisme, in ‘Kein Anschluss under diesem Kollegen: Ein Autist im Job‘ (Patmos, 2014) (vertaling van Sam Peeters)