Omdat men mij enthousiast vroeg wanneer het volgende boek zou ver schijnen, zakte ik even weg in een dwang om zoveel mogelijk te schrijven totdat mijn psychologe me tot de orde riep. Zij toonde me hoe ik terug op mijn gewenste parcours terecht kon komen in plaats van mezelf opnieuw te verliezen in de wensen van anderen.

Ik probeer op die manier mijn leven en dat van anderen tegenwoordig te bekijken als een race. Iedereen rent namelijk zijn eigen race waarin het niet uitmaakt wie de eerste is. Hetgeen er toedoet is dat je blijft lopen. Ikzelf heb al kapotte knieën van iedere val die ik heb gemaakt, maar toch weet ik tot op heden op de een of andere manier steeds terug overeind te krabbelen en verder te gaan. Ik wil niet beweren dat alles nu vlot verloopt. Soms struikel ik namelijk nog steeds, om andere keren de verkeerde weg in te slaan. Maar ik blijf de route volgen die me in mijn ogen het beste ligt. En daarom kan ik eigenlijk nu al zeggen dat ik op mijn eigen manier mijn bestemming al heb bereikt.