Nummer vijftien in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs.  Over welke landen ik nog wil bezoeken, welke kracht ik graag zou hebben, en wanneer ik wel eens door grond zakte (van schaamte). Van welk liedje ik vrolijk wordt, hoe flexibel ik wel (of niet) ben. Of er vreemde eetcombinaties zijn waar ik gek op ben.  En wat ik zoal doe tijdens het wachten in een rij. Tot slot ook nog enkele moeilijker vragen: waar ik afleidt dat ik van iemand houd, of verzoeningen altijd tot littekens leiden, en of ik vaak gesprekken voer in mijn hoofd. 

141. Welke landen wil je nog bezoeken?

Het is mijn droom om heel de wereld zien, letterlijk en figuurlijk. Tussen die droom en de daad liggen echter, zoals de schrijver Willem Elsschot zou zeggen, praktische bezwaren en doorgaans ook wetten, veelal natuurwetten maar ook wetten gemaakt door mensen. Uiteindelijk wil ik vooral mijn eigen land beter leren kennen, in het bijzonder mijn eigen streek, stad, wijk, buurt, huis en nog het meest van al de mensen om me heen, te beginnen met mijn innerlijke land. We blijven immers voortdurend op reis.

142. Welke superkracht zou je willen hebben?

Het liefst zou ik de superkracht van de empathie, van het inlevingsvermogen hebben. Kunnen aanvoelen of voorspellen hoe andere mensen denken en voelen, wat ze zullen doen of net niet zullen doen, om hen niet te kwetsen of niet gekwetst te worden.

143. Wanneer kon je wel door de grond zakken?

Meestal lijkt het dat ik door de grond zak na een flinke maaltijd, maar figuurlijk zak ik meestal door de grond van schaamte op momenten dat iemand zich beter voordoet dan hij of zij is, en dan nog op een ongeloofwaardige wijze.

144. Van welk liedje word je altijd vrolijk?

145. Hoe flexibel ben je?

Niet zo flexibel als de meeste mensen zouden willen, ik heb een vrij beperkt plooibare ruggengraat en kan me niet in alle richtingen draaien.

146. Is er een vreemde eetcombinatie waar je dol op bent?

Volgens mijn vriendin ken ik niet anders dan vreemde eetcombinaties. Zo ben ik bijvoorbeeld dol op, ragout (zonder pasteitje) met appelmoes (met brokjes) en magere puree. Natuurlijk is daar niets vreemds aan, maar sommige mensen denken dat het gewoon niet kan. Daar trek ik mij natuurlijk niets van aan.

147. Wat doe je als je in de rij moet wachten?

Wachten is een kunst die weinig mensen onder de knie hebben. Het belangrijkste is natuurlijk steeds in de gaten houden dat niemand jou voorbijsteekt, en hoe het vordert. Ook voldoende afstand houden tot de wachtenden voor je, is belangrijk. Meestal speel ik tetris op mijn mobieltje, of ik heb een boek mee dat ik lees. Als ik mijn tablet mee heb, probeer ik wifi te vangen, en intussen mijn mails te bekijken of te surften op kosten van de zaak.

148. Waar leid je uit af dat je van iemand houdt?

Onder andere uit het verlangen bij die persoon (in dit geval mijn vriendin) te willen zijn en haar tegelijk in gedachte te hebben terwijl ik elders ben met gerust gemoed. Onrust, angst dat zij er plots of onverwacht niet is. Bezorgdheid dat er haar iets overkomen zou kunnen zijn. Blijdschap dat ze er weer is, en intens geluk als ze terloops zegt dat ze van mij houdt. Er zijn natuurlijk verschillende soorten liefde, en die wisselen elkaar ook af voor de degene van wie ik houd. De afwisseling van de verschillende vormen van liefde maakt het zowel aangenaam leefbaar als spannend en avontuurlijk tegelijk.

149. Ken je verzoeningen die geen littekens nalaten bij de ene of de andere?

Volgens mij zijn littekens haast onvermijdelijk als er sprake is van een verzoening. Aan die verzoening gaat namelijk altijd een conflict, strijd of onenigheid van een of andere soort vooraf. Verzoening betekent dat zowel de ene als de andere een stap in de richting van een vergelijk zetten, om zichzelf of een andere betrokkene vervolgens wijs te maken dat het niet zo’n grote toegeving was die ze deden. In elk geval laten zowel die toegeving als de strijd of het conflict vooral littekens na. Bij elke betrokkene.

150. Voer je vaak gesprekken in je hoofd?

Voortdurend, ook bij gebrek aan gesprekspartners buiten mijn hoofd. Die gesprekken komen ook soms gewoon aandrijven, en zijn dan niet zomaar weg te denken, zoals sommige mindemptyness-goeroes beweren. Vooral als ik ga slapen wordt er nogal wat afgekletst. Daar iets aan doen is niet zo eenvoudig, voor mij helpt een wandeling voor het slapen daarvoor het best.