Buiten is het (relatief) koud, het sneeuwt (net niet) en hier en daar ligt er al een (flinterdun) laagje ijzel over de weg gespreid. En in de winkelstraten lijkt dezelfde tape kerstmuziek te draaien als jaren voorheen. Dat het de meest heerlijke tijd van het jaar is, dat Rudolf het roodgeneusde rendier eraan komt, en dat het voor sommigen een koude en eenzame kerst zal zijn. Door dat alles heen worden we opgeroepen mee te doen met de Warmste Week, een initiatief dat ik natuurlijk graag steun.

Bij ons staat de kerstboom intussen getooid met lichtjes, ballen en slingers. Binnen is het licht gedempt, staat de verwarming iets hoger en duwt onze kat haar neus net nog iets dichter bij de vlammetjes van de gaskachel. Als ze tenminste niet weer eens een poging doet om de kerstboom om te gooien.

Intussen zitten wij, mijn vriendin en ik, aan tafel te schijven. Een hoop kerstkaartjes wacht immers om verzonden te worden naar alle uithoeken van onze wereld. Mijn vriendin kiest de kaartjes uit en schrijft er telkens een kerstwens, haar naam en die van onze kat in. Het enige wat ik moet doen, is mijn naam erbij zetten. ‘Zo mooi als je kan liefst’, vraagt ze dan. Wat ik dan ook probeer.

Kaartjes gaan er naar ooms en tantes, dichte familie, hulpverleners die we graag hebben, geestesverwanten, mensen uit de straat die we redelijk goed kennen, goede buren van nu en goede buren van toen. Eén kaartje zal zelfs de Verenigde Staten van Amerika helemaal doorkruisen, naar het verre Westen.

Onder de kerstboom liggen intussen al pakjes voor de familie die we ontmoeten op kerstavond. Waar we blijven tot het kerstaperitief, om dan naar huis te vertrekken en met ons tweetjes gezellig tot een uur of elf verder te genieten van de kerstsfeer. De pakjes zijn ofwel bonnen (bijvoorbeeld bij Mediamarkt, Cook & Serve, Inno, Fnac, Standaard Boekhandel, …) ofwel symbolische geschenken (zoals van Flying Tiger bijvoorbeeld).

Het is een stresserende tijd, en volgens sommigen zelfs de gevaarlijkste tijd van het jaar. Oude koeien, ongemakkelijke stiltes en politieke discussies … ze leiden vaak tot oplaaiende familieruzies rond twee uur ’s nachts. Om maar te zwijgen over kortsluitingen, dodelijke ongevallen en afrekeningen. Op het internet vind je alvast lijstjes te over om de kerst te overleven, net als lijstjes van wat je toch maar beter niet doet.

Zelf bekijk ik deze periode steeds meer met de bril van een sociaal antropoloog en probeer er het beste van te maken. Om deze tijd te overleven hou ik me aan een strak leef – en slaapschema. Op tijd op en erin, met daartussen zoveel mogelijk afwisseling van wat niet al te veel energie kost. En dan zijn er ook nog de traditionele uitstapjes: naar de ijsbaan, genieten van de kerstverlichting, wandelingen maken als het iets kouder is en dies meer.

Sociale en familiale verplichtingen horen daar dus niet bij. Gelukkig blijven die bij ons beperkt en hebben we er geen behoefte aan. We hoeven godzijdank niet meer tot een gat in de nacht te blijven eten of roddelen – o gruwel, en ook de bezoekjes aan verwanten en vrienden blijven beperkt. Natuurlijk zijn er mensen – met en zonder autisme – die dat wel leuk vinden, en het is hen gegund.

Sommige mensen vinden samen eten met anderen en keuvelen nu eenmaal leuk. Zelf geniet ik eerder van een kleiner gezelschap, zonder al te veel eten en drank, met minder gepraat en meer in mijn eigen vertrouwde omgeving. Soms is er bij zo’n ‘feest’ een mogelijkheid tot een compromis – zoals een afgesproken tijd blijven en dan afscheid nemen – maar is dat niet mogelijk, dan liever bedanken voor de uitnodiging. Als je ergens op wordt uitgenodigd, is het omdat je welkom bent zoals je bent. Anders is het een uitnodiging onder (sociale) druk, een beleefdheidsvraag, en daarop is ‘nee’ zeggen helemaal niet erg volgens mij.

Maar genoeg getreuzeld en geblogd, daar komt alweer een nieuwe stapel kaartjes met winterse landschappen, snoezige katjes en ho-ho-ho echoënde kerstmannen. Overigens blijft Tistje tijdens de kerst – en nieuwjaarsperiode gewoon ‘open’ – voor zover een blog gesloten kan zijn – en is er ook goed nieuws. Tistje stevent namelijk alweer af op een nieuwe record aantal bezoekers dit jaar.