Knopjes drukken …. autisme en preoccupaties
Ik ben in opperbeste stemming. Omdat ik straks weer knopjes mag drukken. Op licht – of donkergroen, op oranje of op rood. Van uitermate tevreden tot boos. Doorgaans hou ik niet zo van winkelen, maar die ‘customer feedback console’, zoals zoiets zou genoemd worden, maakt mij telkens weer enthousiast. Ook de self-scan vind ik reuze. Zeker als ik met de handscan supersnel barcodes kan scannen en sneller dan de vijf andere klanten door het poortje naar buiten kan. Om daarna één, twee of drie knopjes te beroeren. Als beloning voor die onderdompeling in misselijk makende zintuiglijke, sociale, emotionele en ethische prikkels.